22 czerwca 1941 roku dla Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej (Roboczie-Kriestianskaja Krasnaja Armia – RKKA) rozpoczął się najtrudniejszy egzamin – wojna z niemieckim Wehrmachtem. Kierownictwo RKKA spodziewało się tej wojny, ale błędnie uważało, że jest do niej przygotowane. Tymczasem...
Jednym z symptomów kończącego się kryzysu ekonomicznego z przełomu lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku był rozpoczynający się wyścig zbrojeń. W ramach przygotowań do kolejnego konfliktu czołowe potęgi militarne rozwijały lotnictwo bombowe, które według ówczesnych założeń doktrynalnych miało odgrywać rolę nieporównanie większą...
Sytuacja francuskiej obrony przeciwlotniczej w połowie lat trzydziestych była, podobnie jak jej polskiej odpowiedniczki, krytyczna. W zasobach jednostek znajdował się przede wszystkim sprzęt pochodzący z okresu I wojny światowej, który w nie odpowiadał już wymogom zbliżającej się nowej wojny.
Posiadanie przez Marynarkę Wojenną PRL jednostek klasy niszczyciel stało się w pewnym momencie bardziej wyrazem ambicji Dowództwa MW niż rzeczywistych potrzeb wynikających z rozwoju doktryn działania na morzach zamkniętych. W okresie istnienia Układu Warszawskiego nasza flota była przygotowywana do operowania jednak nie tylko na...
Turecka Marynarka Wojenna (Türk Deniz Kuvvetleri, TDK) jest jedną z najsilniejszych w NATO i w związku z tym odgrywa kluczową rolę w zabezpieczeniu jego tzw. wschodniej flanki. Jej trzon stanowią wielozadaniowe fregaty rakietowe obrony powietrznej typu Gabya (G), wsparte przez tej samej klasy jednostki ASW typów Barbaros i Yavuz oraz...
Pozyskanie przez Polskę samolotów bojowych 5. generacji F-35 Lightning II jest jednym z największych programów modernizacyjnych Sił Zbrojnych RP. Jednak zakup maszyn, wyposażenia technicznego oraz budowa towarzyszącej im infrastruktury nie kończy listy wydatków, które należy ponieść, aby uczynić z nich skuteczne narzędzie walki.
Choć flota śmigłowców będących na stanie Sił Zbrojnych RP według oficjalnych danych liczy nadal 238 egzemplarzy, to ponad połowa z nich ma za sobą już więcej niż 30 lat eksploatacji, a wiek najstarszych sięga 50 lat. Zrealizowane zakupy nie zaspokajają niestety większości potrzeb określonych w kolejnych Planach Modernizacji Technicznej.
O ile finanse i potencjał ludzki w zrozumiały i oczywisty sposób ograniczają możliwości w zakresie zwiększenia potencjału sił zbrojnych Litwy, Łotwy i Estonii, to jednak należy zauważyć, że od czasu rosyjsko-ukraińskiego konfliktu procesy modernizacyjne we wspomnianych krajach uległy zintensyfikowaniu.
Włoska broń pancerna w naszym kraju nie jest szerzej znana, obecnie wykorzystywany czołg Ariete, wdrożony do służby w 1995 roku, nieczęsto gości na łamach periodyków branżowych. Tymczasem włoski przemysł zbrojeniowy jest jednym z najbardziej zaawansowanych na kontynencie i jednym z nielicznych zdolnych do samodzielnego opracowania...
Szwedzi znani są z tego, że bardzo dbają o swoje okręty, nawet te najstarsze. Wysoka kultura techniczna, z której do dziś słynie Svenska Marinen, spowodowała, że wiele z nich w przededniu wybuchu drugiej wojny światowej było de facto zupełnie nowymi jednostkami. Najlepszy tego przykład stanowią właśnie omawiane pancerniki typu Äran...
Fregaty Typ 31 są trzecią konstrukcją (po niszczycielach Typ 45 i fregatach typ 26), która w kolejnych dekadach stanie się jednym z filarów sił eskortowych Royal Navy. Pięć jednostek ma być początkiem budowy długiej serii, z którą wiązane są spore nadzieje eksportowe.
Świętowanie Dnia Marynarki Wojennej w czasach „słusznie minionych” miało swój rytuał. Po raz ostatni uroczysty program z pokazowymi ćwiczeniami, defiladą, masową przysięgą marynarzy oraz oczywiście paradą morską i lotniczą zrealizowano w 1975 r.
Gdy pod koniec lat 20. XX w. uznano w Moskwie, że Flocie Czerwonej potrzebne są nowoczesne krążowniki, konieczne okazało się skorzystanie z zagranicznego know-how. Rezultatem pomocy ze strony włoskiego koncernu Ansaldo było opracowanie projektu 26 i zbudowanie sześciu okrętów, w tym czterech zmodyfikowanych (projekt 26bis)...
Wkrótce stan floty podwodnej Royal Navy powiększy się o cztery najbardziej zaawansowane technologicznie na świecie strategiczne okręty podwodne z napędem nuklearnym typu Dreadnought, z których dwa pierwsze znajdują się już w budowie.
Lata 50. XX w. były zaledwie początkiem tworzenia systemu mobilizacji cywilnych jednostek pływających na potrzeby marynarki wojennej. Największy rozwój strukturalny i ilościowy nastąpił w kolejnych dwóch dekadach.
W latach 1939-1940 niemieccy inżynierowie zaprojektowali nowy typ jednostki podwodnej, której zadaniem miało być zaopatrywanie z dala od baz uderzeniowych U-Bootów. Do wiosny 1943 r. zbudowano 10 takich dużych podwodnych transportowców. Początkowo okręty te działały skutecznie, jednak stopniowo ich przekleństwem stawało się...
Hansa była małym bałtyckim statkiem pasażerskim. Jednostkę planowano eksploatować zarówno na wodach archipelagu sztokholmskiego, jak i na linii między szwedzkim mainlandem (port Nynäshamn) a gotlandzkim Visby, a także – w przypadku pojawienia się takich sposobności – w charakterze wycieczkowca.
W chwili zakończenia drugiej wojny światowej na Dalekim Wschodzie przemysłowa machina Stanów Zjednoczonych pracowała na pełnych wojennych obrotach, realizując seryjne zamówienia na nowe okręty. W czasie pokoju zapotrzebowanie na nie drastycznie zmalało i niepotrzebny już sprzęt należało jakoś zagospodarować.
Pierwszym zbudowanym w Polsce statkiem o nośności przekraczającej 100 000 t był masowiec m/s Marszałek Budionny (nr budowy B-524/1, IMO 7362550). Wykonała go w latach 1973-1975 stocznia im. Komuny Paryskiej w Gdyni dla armatora radzieckiego.
Dziewięć spośród utraconych przez japońską Flotę Cesarską lotniskowców poszło na dno za sprawą okrętów podwodnych US Navy. Okresem ich największych sukcesów były końcowe tygodnie 1944 roku, kiedy to zatopiły kolejno eskortowy Akitsu Maru, Shin’yō, Shinano i Unryū.
