Na początku 1937 roku czołgi D1 wchodzące w skład trzech batalionów były jedynymi nowoczesnymi czołgami piechoty na stanie armii francuskiej. Produkowane w latach 1931–1935 pojazdy odstawały już jednak jakością jak na ówczesne standardy. D1 był czołgiem opracowanym jako następca Renault FT jednak wyprodukowano zaledwie 160 sztuk...
Bojowy wóz piechoty BMP-1 miał i szczególnie w XXI wieku ma szereg wad, wśród których do głównych zalicza się niską skuteczność pokładowego uzbrojenia oraz słabą ochronę. Nie zmienia to faktu, że wykorzystywany był w takich ilościach, że przez dekady stanowił bazą dla wielu projektów modernizacyjnych.
W 1983 roku do eksploatacji w armii brytyjskiej przyjęto czołg, który po kilku latach służby określano jako Challenger 1. Już w 1986 roku zaczęto bowiem myśleć o jego następcy, przyjętym do uzbrojenia 12 lat później jako Challenger 2. Jego staż w armii okazał się dłuższy niż poprzednika, eksploatowanego do 2001 roku.
Istniejąca przed laty brazylijska firma Engesa produkowała m.in. różne typy i warianty kołowych wozów opancerzonych. Spośród nich do najbardziej znanych zaliczyć możemy transporter EE-11 Urutu czy wozy rozpoznawcze EE-9 Cascavel oraz EE-3 Jararaca. W odległej przeszłości każdy z wymienionych wozów, noszących nazwy węży, był dziełem...
Stopniowe wprowadzanie na stan polskich wojsk pancernych amerykańskich czołgów z rodziny Abrams oznacza nie tylko wzrost zdolności bojowych wyposażonych w nie jednostek oraz armii jako całości, ale także wiąże się z poważnymi wyzwaniami w sferze logistycznego wsparcia tych maszyn.
W październiku 1918 roku oficerowie z Sekcji Artylerii zwrócili się do ministra wojny, aby zlecił hiszpańskiemu attaché we Francji przeprowadzenie wstępnych rozmów dotyczących ceny czołgu szturmowego systemu Renault, który musi zostać pozyskany jak najszybciej. Dopiero w połowie grudnia Francuzi otrzymali oficjalną prośbę o zakup jednego wozu FT.
Podstawą procesu przezbrajania czołgów TK-3 i TKS była wielkość i terminy produkcji najcięższych karabinów maszynowych FK typu A (FK-A), dedykowanych im urządzeń optycznych, elementów pancerzy niezbędnych do przebudowy czołgów oraz jarzm i uchwytów broni. Proces faktycznej modernizacji polskich czołgów rozpoznawczych...
Postęp w dziedzinie lotniczych środków rażenia i użycia bezzałogowych statków powietrznych zmusił radzieckie Ministerstwo Obrony w połowie lat 70. XX wieku do przeglądu wymagań dla istniejących przeciwlotniczych zestawów rakietowych (pzr) i zainicjowania powstania nowego przeciwlotniczego zestawu rakietowego szczebla dywizji o kryptonimie Tor.
Pojazdy opancerzone serii Kozak tworzone są przy użyciu najpowszechniejszej metody produkcji pojazdów tej klasy w Ukrainie – poprzez zainstalowanie nadwozia własnego projektu na importowanym podwoziu. Dotychczas powstała cała seria takich konstrukcji.
W drugiej połowie 1937 roku stało się jasne, że pozyskanie dla broni pancernych zagranicznego modelu enkemu kalibru 20 mm, który spełniałby polskie wymagania, jest niemożliwe. Prowadzone przez kilka lat próby z egzemplarzami dostarczanymi przez zakłady Oerlikon, Madsen czy Hotchkiss nie dały zadowalających wyników.
Choć wydawać się może, że kondycja finansowa Szwajcarii powinna gwarantować stabilność modernizacji sił zbrojnych tego kraju, to jednak przywiązanie do koncepcji neutralności i specyficzne rozwiązania prawne powodują, że jest ona niekiedy naznaczona dość poważnymi zawirowaniami. W praktyce nie zmieniła tego również rosyjska agresja...
Proces powstania i modernizacji pułkowego przeciwlotniczego zestawu rakietowego Strzała-10 (Strieła-10) jest przykładem ewolucyjnego rozwoju uzbrojenia, ciągłego wzrostu jego zdolności bojowych oraz wysokiego stopnia zunifikowania modyfikacji z różnych lat rozwoju. Pomimo swojego wieku Strieła-10 licznie weszła do...
Wkrótce szwajcarska „neutralna” armia pozyska nowo opracowany przez rodzimych inżynierów moździerz samobieżny Mörser 16. Powstał on na bazie wcześniejszej konstrukcji znanej pod nazwą Bighorn. Prace nad obecnym modelem trwały dość długo i nie do końca przebiegały zgodnie z zamierzeniami. W minionych latach napotykały one bowiem na...
Tradycje eksploatowania w siłach lądowych Francji opancerzonych wozów kołowych, opracowywanych przez rodzimych konstruktorów, sięgają odległych czasów. Po II wojnie światowej do uzbrojenia Armée de Terre (Wojska Lądowe) wszedł wóz znany jako EBR, a na przełomie lat 70. i 80. jego następcą został AMX-10RC, którego...
Realny zakres – szerokość i głębokość – wykorzystania każdego pojazdu, w tym wojskowego, bywa determinowany licznymi czynnikami. Z jednej strony są to wymagania potencjalnego użytkownika i zakres prac, jaki bazowo przewidział on dla danego rodzaju pojazdu, a także jaki faktycznie da się potem uzyskać dzięki temu pojazdowi, gdy już się go użytkuje.
Wojna w Ukrainie pokazuje, że zapory minowa nadal mają istotne znaczenie w prowadzeniu działań obronnych. Ich szybkie postawienie umożliwiają pojazdy miniowania narzutowego (PMN). Na wyposażeniu Wojska Polskiego do tej pory było tylko kilka takich wozów na podwoziu gąsienicowym, znanych pod kryptonimem Kroton.
BMP-3 był najnowocześniejszym pojazdem w klasie bojowy wóz piechoty używanym w Armii Radzieckiej. Po rozpadzie ZSRR trafił również do uzbrojenia Sił Zbrojnych Ukrainy, ale w szczątkowej liczbie – BMP-3 stanowiły mniej niż 1% floty pojazdów tej klasy w ukraińskich Wojskach Lądowych.
Samobieżny przeciwlotniczy zestaw artyleryjski ZSU-23-4, szerzej znany jako Szyłka, bez wątpienia należy do „kultowych” wzorów uzbrojenia radzieckiego czasów zimnej wojny. Jako środek obrony przeciwlotniczej szczebla pułkowego był szeroko rozpowszechniony nie tylko w armii radzieckiej, ale również wśród...
Do maja 1941 roku przemysł radziecki zdołał wyprodukować 1225 czołgów T-34. Do końca roku zamierzano zbudować kolejne 2145 egzemplarzy. Oznaczało to, że do służby liniowej mogło trafić aż 3370 wozów tego typu. Równolegle z produkcja seryjną czołgu prowadzono prace modernizacyjne. Dotyczyły one głównie...
Przyjęcie do uzbrojenia Armii Radzieckiej czołgu T-64 miało znaczący wpływ na kierunki rozwoju zarówno radzieckich, jak i światowych ciężkich pojazdów opancerzonych. Zmodernizowana wersja T-64A zapoczątkowała nową klasę, „czołg podstawowy” i stała się pierwszym tego rodzaju pojazdem drugiej, powojennej generacji.
