Waluta:

MSiO Numer Specjalny 1

MSiO Numer Specjalny 1

  • Zderzenie dwóch doktryn - jak widziano przyszłą wojnę   -   Historia działań wojennych lat 1941-1945 na olbrzymim obszarze Oceanu Spokojnego obfitowała w wiele starć powietrzno-morskich, operacji desantowych, więc zwykliśmy analizować historię tego teatru wojny w określonych przedziałach czasu. Ze względu na późniejszy charakter wojny, definiowany wyraźną dysproporcją sił i środków stron walczących, pierwsze kilka miesięcy zmagań było okresem najbardziej interesującym. Znajduje to potwierdzenie w olbrzymiej ilości literatury. Należy jednak zwrócić uwagę, że już przebieg pierwszych starć morskich wojny na Pacyfiku znacznie zweryfikował spojrzenie obu stron na wizję przyszłej wojny morskiej. Flota japońska, wspierając, głównie za pomocą Zespołu Uderzeniowego Nagumo, wszelkie operacje o znaczeniu taktycznym, nie zrealizowała jednak celu strategicznego. Przez sześć miesięcy nie była w stanie doprowadzić do decydującego rozstrzygnięcia na morzu. A o tym, że mogło to nastąpić już na początku grudnia nie wielu pamięta...
  • Pearl Harbor - pogrom pancerników  -  7 grudnia 1941 r., dzień, w którym wybuchła wojna na Pacyfiku, stał się symbolem zdradzieckiego ataku, lecz także końcem epoki pancernika. Przez wiele lat, te potężne olbrzymy uzbrojone w dalekonośne działa, panując na morzu miały istotny wpływ na politykę międzynarodową. Jednak od tego grudniowego poranka ich rola znacznie zmalała. Okazało się, że w nowej wojnie najgroźniejszy okaże się samolot. To prawda, że pancerniki zostały zaatakowane nieprzygotowane w porcie. Nie mogły więc ani manewrować, ani skutecznie użyć całego swego potencjału obrony przeciwlotniczej, lecz warto zwrócić uwagę, że skuteczność japońskich samolotów torpedowych była niesamowita, choć z pięciu celów w kierunku dwóch poszło 77% torped, na kolejne dwa 33%, na piąty - żadna. Z czterdziestu zrzuconych torped, ponad połowa trafiła w cel. W następnych dniach wojny na Pacyfiku Japończycy udowodnili, że pancerniki nawet w gotowości, i na pełnym morzu, także nie są wstanie oprzeć się uderzeniom lotnictwa. Jest zaskakujące, że pionierzy użycia lotnictwa pokładowego, po ataku na Pearl Harbor nadal za podstawowy okręt wojenny uznawali pancernik...
  • Bitwa której nie było - Wake 1941 r.  -  Uderzenie na Pearl Harbor przekreśliło możliwość równorzędnego starcia flot liniowych obu stron. Jednak zaledwie w kilkanaście dni po ataku mogło dojść do pierwszej bitwy morskiej o zupełnie innym charakterze. Starcie 2 Dywizjonu Lotniskowców pod dowództwem kontradm. Yamaguchi, osłaniającego lądowanie na Wake, z trzema zespołami operacyjnymi US Navy, dysponującymi trzema lotniskowcami, było wielce prawdopodobne. Jego rezultat mógł zmienić strategię obu stron w roku następnym, kto wie czy nie w stopniu większym niż atak na Hawaje.
  • Zatopienie Shoho  -  Zatopienie lotniskowca Shoho w przededniu bitwy na Morzu Koralowym było prawdziwym chrztem bojowym amerykańskiego lotnictwa pokładowego. Bombowce nurkujące po raz pierwszy udowodniły swoją śmiertelną skuteczność. Atak samolotów torpedowych Douglas TBD-1 okazał się jedynym znaczącym sukcesem w ich krótkiej karierze. W kolejnych bitwach, w których dane im było wziąć udział, nie uzyskały już ani jednego trafienia. Wildcaty marynarki zaliczyły na swoje konto pierwsze zestrzelenie myśliwca Zero w bezpośredniej walce powietrznej. Pomimo efektownego zatopienia Shoho ujawniły się również mankamenty - częściowy brak koordynacji ataku i zły podział celów.
  • Lekki krążownik Oyodo  -  Przed wybuchem II wojny światowej w japońskiej strategii morskiej bardzo istotne miejsce miały działania sił lekkich oraz okrętów podwodnych. Na nie to spaść miała rola wstępnego uderzenia na zbliżającą się flotę przeciwnika, którą po osłabieniu pokonać miała własna flota liniowa. Z tego to powodu przykładano istotne znaczenie do działań okrętów podwodnych na dalekich rubieżach morskich. W tym celu działania dywizjonów okrętów podwodnych wspierane miały być przez jednostki pomocnicze, a wśród nich duże znaczenie miał okręt flagowy wielkości krążownika. Tą funkcje pierwotnie pełnić miał lekki krążownik Óyodo.
  • Pechowe .miasta"  -   W nocy z 8 na 9 sierpnia 1942 r., na wodach wokół należącej do archipelagu wysp Salomona Savo, doszło do pierwszego z szeregu starć jednostek nawodnych stron wojny na Pacyfiku. Zakończyło się ono dotkliwą klęską aliantów - na dno poszły cztery ciężkie krążowniki, kilka innych okrętów zostało uszkodzonych, a po zadaniu druzgocącego uderzenia flota japońska odpłynęła w komplecie, niemalże nietknięta. Trzy spośród zatopionych krążowników, amerykańskie Astoria, Quincy i Vincennes (grupę największych pechowców uzupełniał jeszcze australijski Canberra), należały do serii siedmiu jednostek typu New Orleans.
  • Lotniskowiec Yorktown  -  Pierwszy amerykański lotniskowiec o nazwie CV-5 Yorktown jest doskonale znany. Ten legendarny okręt będący w służbie od 30.09.1937 r. został uszkodzony 3 bombami i 2 torpedami przez japońskie samoloty podczas bitwy o Midway 4 czerwca 1942 r. Dwa dni później japoński okręt podwodny 1-158 ulokował w jego kadłubie kolejne dwie torpedy i następnego ranka okręt poszedł na dno. Mniej znana jest historia jego następcy, jednego z pierwszych lotniskowców typu Essex.
  • Ostatnia bitwa wiceadm. Nishimury  -  Bitwa w cieśninie Surigao była ostatnim starciem pancerników w II wojnie światowej. Jednak ze względu na olbrzymią dysproporcję sił ciężko mówić tu o klasycznym pojedynku artyleryjskim. US Navy, znając siły i zamiary zespołu wiceadmirała Shoji Nishimury, zaplanowała i wykonała jego egzekucję. Po wojnie postępowanie japońskiego dowódcy często oceniano krytycznie, wydaje się jednak, że niesprawiedliwie

Produkt niedostępny

14,95 PLN

Wróć

Koszyk
Facebook
Tweety uytkownika @NTWojskowa Twitter