Znaczące straty rosyjskich sił zbrojnych, poniesione w pojazdach opancerzonych w trakcie agresji na Ukrainę, nie mogą być zrekompensowane (przynajmniej na tym etapie) nową produkcją. Zmusza to Rosjan do stosowania nadzwyczajnych środków, w tym włączenia do walk konstrukcji sprzed lat, niejednokrotnie powstałych w małych seriach.
Doświadczenia II wojny światowej w połączeniu z psychozą spodziewanego konfliktu zbrojnego z państwami Europy Zachodniej sprawiły, że na grunt Sił Zbrojnych PRL zaimplementowano radziecką doktrynę prowadzenia wojny. Oznaczało to przez lata budowanie i ciągły rozwój struktur szybkich związków taktycznych, które...
W swoich dotychczasowych pracach poświęconych wojskowości II Rzeczpospolitejautor od lat koncentruje się na zagadnieniach dotyczących rozbudowy broni technicznych oraz ogólnie rozumianej motoryzacji Wojska Polskiego. Druga z przywołanych dziedzin stanowiła pochodną znacznie szerszego procesu zachodzącego w tym czasie w II Rzeczpospolitej.
Czołgi T-64 stanowiły podstawę wyposażenia wojsk pancernych Sił Zbrojnych Ukrainy. Odegrały zatem znaczącą rolę w walkach w Donbasie w latach 2014–2014, a w czasie pełnoskalowej rosyjskiej agresji rozpoczętej 24 lutego 2022 roku przyszło im stawić czoło największemu wyzwaniu.
Trwająca już niemal dwa lata pełnoskalowa inwazja Rosji na Ukrainę pokazała – wbrew niektórym wcześniejszym przewidywaniom – wiodącą rolę artylerii lufowej w uzyskiwaniu przewagi w walce. Rosyjska armia używa w tym konflikcie wielu typów licznych systemów artyleryjskich. Duże nasycenie środkami artyleryjskimi jest spuścizną...
Latem 2021 roku do uzbrojenia słowackich wojsk lądowych przyjęto pierwszą partię opracowanych przez rodzimych konstruktorów armatohaubic samobieżnych kal. 155 mm, powszechnie znanych pod nazwą Zuzana-2. Obecnie działo jest także promowane dla innych armii i wykorzystywane bojowo w pełnoskalowym konflikcie, bowiem trafiło...
W odległej już przeszłości, w latach 80., czołgi T-80 stanowić miały podstawę radzieckich wojsk pancernych. Niepodległa Rosja i jej armia odwróciła się od tej rodziny, uznając, że przyszłość oparta zostanie o wozy T-72/T-90. Kilka planów jednak nie powiodło się, środków finansowych petrogigant także nie ma nieograniczonych, a dywizji chciano stworzyć więcej.
W Siłach Zbrojnych RP od dziesięcioleci używane są lekkie terenowe samochody medyczne. Samochody te niegdyś, do przełomu stuleci, należały do kategorii tonażowej lekkiej – do 3500 kg dopuszczalnej masy całkowitej – UAZ 469 i krajowy Honker. Już w tym stuleciu w tej klasie sprzętu pojawiły się podwozia cięższe...
W wojnie przeciwko Ukrainie wojska rosyjskie (oczywiście mowa nie tylko o Siłach Zbrojnych Federacji Rosyjskiej, ale również o Rosgwardii, czyli Federalnej Służbie Wojsk Gwardii Narodowej) stosują bardzo szerokie spektrum pojazdów opancerzonych. Oprócz konstrukcji tradycyjnych dla radzieckiej, a później i rosyjskiej doktryny zastosowania...
W 1931 roku w zakładach Landsverk opracowano projekt drezyny motorowej L 320. Uzbrojenie miało się składać z czterech karabinów maszynowych zamontowanych po dwa w obu końcach wagonu z polem ostrzału 180°. Dodatkowo na stropie wagonu znajdowały się dwie stożkowe wieże bojowe z karabinem maszynowym i działkiem oraz centralnie usytuowanej wieży obserwacji okrężnej.
Transporter czołgów M19, składający się z ciągnika balastowego M20 (Diamond T 980/981) i 12-kołowej przyczepy M9, powstał jako wynik kilku pozornie niezwiązanych ze sobą czynników. Pierwszym była dostrzeżona pod koniec lat 30. przez Brytyjskie Ministerstwo Wojny niewystarczająca liczba transporterów czołgów, drugim brak...
Czołg podstawowy T-80 jest pierwszym na świecie masowo produkowanym wozem tej klasy napędzanym silnikiem turbinowym i jednocześnie oddzielną gałęzią rozwoju charkowskich T-64, dysponujących takim napędem, ale innym podwoziem. Uzbrojeniem i siłą ognia T-80 ogólnie również odpowiadał wozom T-64 i T-72.
Wprowadzenie na stan posiadania Sił Zbrojnych RP czołgów nowej generacji, szczególnie rodziny Abrams, niesie za sobą wiele wyzwań, w tym także w szeroko pojętej sferze ich wsparcia i zabezpieczenia logistycznego. O ile w kwestii przerzutu tych relatywnie ciężkich maszyn, o masie – w zależności od wersji – nawet około 70 ton...
Nagrodą w ogłoszonym w 1923 roku przez włoskie Ministerstwo Wojny konkursie na traktor artyleryjski o całkowitej adhezji, przeznaczony do holowania ciężkich dział polowych po wszelkich terenach była kwota 200 000 lirów. Do współzawodnictwa stanęły wspomniane firmy: Fiat, Breda i Pavesi.
Przeciwlotniczy zestaw rakietowy 9K33 Osa stworzono w celu ochrony przed atakami z powietrza licznych dywizji strzelców zmotoryzowanych armii radzieckiej. Główną ideą kompleksu jest prostota, niewysoka cena, mniejszy zasięg w porównaniu z zestawem Kub przeznaczonym dla dywizji pancernych, ale z kolei autonomia, wyższa mobilność...
Historia użycia w polskich siłach zbrojnych radzieckich kierowanych przeciwlotniczych systemów rakietowych nieuchronnie zbliża się ku końcowi. Warto więc wrócić do samych początków i przybliżyć dwa pierwsze systemy – Dwina i Wołchow – od których wszystko się zaczęło.
Jednym z najpopularniejszych gąsienicowych pojazdów opancerzonych używanych podczas wojny rosyjsko-ukraińskiej przez obie strony konfliktu jest pływający ciągnik MT-LB. Został zaprojektowany i wyprodukowany w Charkowskiej Fabryce Traktorów, ponadto wytwarzano go na podstawie licencji w Bułgarii oraz Polsce.
Na początku 1937 roku czołgi D1 wchodzące w skład trzech batalionów były jedynymi nowoczesnymi czołgami piechoty na stanie armii francuskiej. Produkowane w latach 1931–1935 pojazdy odstawały już jednak jakością jak na ówczesne standardy. D1 był czołgiem opracowanym jako następca Renault FT jednak wyprodukowano zaledwie 160 sztuk...
Bojowy wóz piechoty BMP-1 miał i szczególnie w XXI wieku ma szereg wad, wśród których do głównych zalicza się niską skuteczność pokładowego uzbrojenia oraz słabą ochronę. Nie zmienia to faktu, że wykorzystywany był w takich ilościach, że przez dekady stanowił bazą dla wielu projektów modernizacyjnych.
W 1983 roku do eksploatacji w armii brytyjskiej przyjęto czołg, który po kilku latach służby określano jako Challenger 1. Już w 1986 roku zaczęto bowiem myśleć o jego następcy, przyjętym do uzbrojenia 12 lat później jako Challenger 2. Jego staż w armii okazał się dłuższy niż poprzednika, eksploatowanego do 2001 roku.
