Po zakończeniu I wojny w Zatoce Perskiej 3 marca 1991 r., przy wszechobecnym entuzjazmie w otumanionych złudną wizją pokoju światowego krajach szeroko pojętego Zachodu, po raz kolejny uznano, że pancerniki stały się zbędne. W konsekwencji Amerykański Korpus Piechoty Morskiej (USMC) został pozbawiony skutecznego wsparcia...
W latach 1807–1813 Bałtyk był teatrem „małej wojny morskiej”, toczonej przez regularną duńską marynarkę i korsarzy przeciw Royal Navy oraz brytyjskiej żegludze handlowej. Zmagania owe pozostają w cieniu wielkich batalii tamtej epoki.
Po I wojnie światowej kanadyjskie siły zbrojne, w tym i marynarka wojenna, były nieustanie poddawane redukcjom. Cięcia funduszy przekazywanych na Royal Canadian Navy (RCN) spowodowały redukcję całego personelu morskich sił zbrojnych i ostateczne ograniczenie liczby posiadanych okrętów do ledwie dwóch niszczycieli oraz czterech trawlerów.
Od drugiej połowy lat 60. XX w. projekty japońskich okrętów eskortowych weszły w fazę powszechniejszego zastosowania uzbrojenia rakietowego oraz bardziej zaawansowanych technicznie systemów elektronicznych. W dalszym ciągu można jednak wyraźnie podzielić je na niszczyciele (niszczyciele rakietowe) oraz fregaty...
W poprzednim numerze naszego magazynu zaprezentowaliśmy pierwszą część artykułu o jedynych hiszpańskich drednotach. W tym numerze dokończymy ich opis techniczny, przedstawimy przeprowadzone w trakcie służby modernizacje oraz krótkie dzieje ich służby.
Poszukiwanie i zwalczanie zanurzonych okrętów podwodnych to teoretycznie jedno z ważniejszych zadań stawianych własnej marynarce wojennej. Po II wojnie światowej Bałtyk mógł być akwenem działań wielu jednostek tej klasy z flot traktowanych w ówczesnej Polsce jako wrogie.
Siły Powietrzne Pacyfiku (Pacific Air Forces, PACAF) to jedno z dziewięciu głównych dowództw Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych. Są jednym z kluczowych elementów systemu obrony Stanów Zjednoczonych oraz ich sojuszników i partnerów w regionie Pacyfiku, Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej.
Mimo wprowadzania coraz nowszych okrętów, na skutek nadmiernego rozprężenia po rozpadzie ZSRR liczebność stanu osobowego sił morskich Holandii (Niderlandów) po roku 2000 regularnie spadała. Sytuacja ulegnie jednak poprawie, i to znacznej, a ma to bezpośredni związek z napiętą obecnie sytuacją międzynarodową.
Marynarka Wojenna Szwecji była jedynym rodzajem sił zbrojnych tego kraju, który wziął udział w działaniach bojowych w czasie drugiej wojny światowej. W 1940 roku flota szwedzka przeprowadziła operacje minowania swoich wód terytorialnych, a w 1942 epizodycznie prowadziła działania przeciwko WMF ZSRR. W rezultacie jej straty wyniosły...
Jednym z najbardziej istotnych aspektów ambitnego programu modernizacji włoskiej Marina Militare jest wprowadzenie do służby siedmiu dużych, wielozadaniowych okrętów patrolowych klasy OPV (Offshore Patrol Vessel) typu Paolo Thaon di Revel. Budowane są w trzech niewiele różniących się od siebie seriach, zwanych Light, Light Plus i Full...
Po latach spekulacji zagranicznych analityków i wielokrotnych fragmentarycznych informacjach w północnokoreańskich mediach, w dniu 6 września br. odbyła się oficjalna ceremonia wodowania w stoczni Sinpo nowego okrętu podwodnego-nosiciela rakiet balistycznych. Otrzymał on numer burtowy 841 i nazwę Kim Kun Ok...
9 września 1943 roku, niewiele godzin po ogłoszeniu zawieszenia broni między Włochami i aliantami, zdecydowana większość okrętów i statków byłego już sojusznika znalazła się w rękach Niemców. Nie musieli o nie walczyć, wystarczyło umiejętne wykorzystanie kontroli nad kluczowymi elementami obrony baz.
Od czasu wycofania z linii dwóch ostatnich pancerników obrony wybrzeża typu Sverige (22 marca 1957 r.) rdzeniem sił uderzeniowych Svenska Marinen stały się okręty podwodne.
W nocy 8 listopada 1942 r. rozpoczęła się największa podczas II wojny światowej operacja desantowa Torch („Pochodnia”). Celem tej akcji było lądowanie oddziałów amerykańskich i brytyjskich we francuskich koloniach w północnej Afryce, znajdujących się wówczas pod władzą francuskiego rządu Vichy – formalnie neutralnego, ale...
Trzy okręty liniowe typu España to pierwsze i zarazem ostatnie drednoty zbudowane na potrzeby marynarki wojennej Hiszpanii (Armada Española), a jednocześnie najmniejsze jednostki tej klasy w historii. Zaprojektowano je pod konkretne założenia operacyjne przy mocno ograniczonym budżecie, a priorytetem miała być siła ognia.
Jednym z efektów kapitulacji Japonii 2 września 1945 r. była całkowita likwidacja sił zbrojnych tego kraju. Napięta sytuacja polityczna w regionie sprawiła jednak, że Stany Zjednoczone szybko te postanowienia – i jeszcze wiele innych – zdecydowały się złagodzić. Rozpoczęto odtwarzanie sił paramilitarnych, które w 1954 r. przekształcono...
Na początku wojny secesyjnej sekretarz marynarki wojennej Skonfederowanych Stanów Stephen Mallory powziął zamiar zamówienia w stoczniach brytyjskich okrętów przeznaczonych do zwalczania żeglugi nieprzyjaciela. Ich budowa wymagała jednak czasu, a Mallory chciał natychmiast uderzyć w handel morski Unii.
Wobec budowy w połowie lat 20. XX w. przez konkurencyjnego armatora Royal Mail Steam Packet Company (Royal Mail Line = RML) dwóch dużych statków pasażersko-towarowych typu A – Asturias /II/ (zbud. 1926 r., 22 181 BRT) i Alcantara /II/ (zbud. 1927 r., 22 209 BRT) – przedsiębiorstwo żeglugowe Blue Star Line postanowiło również wzmocnić swoją flotę...
Wojna z Ukrainą pokazała, jak wiele słabych punktów ma rosyjska armia. Wyszkolenie wojsk, organizacja operacji, taktyka użycia sił na froncie czy wreszcie walory taktyczno-techniczne większości posiadanego uzbrojenia i specjalistycznego wyposażenia pozostawiają wiele do życzenia, co czasami stoi w sprzeczności z przedwojennym przekazem.
Marynarka Wojenna Republiki Korei (Republic of Korea Navy, ROKN) jest ważnym graczem w tzw. Trójkącie Pacyficznym, dysponując przy tym wyłącznie nowoczesnymi jednostkami morskimi. Uderzeniową siłę stanowi dziewięć zbudowanych lokalnie na licencji okrętów podwodnych typu Son Won-Il, dziewięć licencyjnych okrętów podwodnych typu Chang Bogo oraz...