Pancerniki typu Littorio były jedynymi superdrednotami w historii włoskiej Regina Marina i zarazem jednymi z największych jednostek tej klasy, jakie kiedykolwiek zbudowano. Ich pozornie imponujące parametry taktyczno-techniczne i nowoczesne, stylizowane sylwetki w istocie mogły dawać złudne wrażenie wszechpotężnych okrętów.
W 1988 r. wydawnictwo Nasza Księgarnia opublikowała Nierówne boje Jana Piwowońskiego. Praca opisująca 23 epizody wojen na morzu szybko zdobyła uznanie czytelników i stała się ikonicznym dziełem polskiej marynistyki. Poniższy tekst stanowi swoisty późny suplement do książki i opisuje wydarzenia...
Obecna aktywność rosyjskiej floty, w tym ruchy wielu jednostek desantowych pomiędzy kluczowymi akwenami, to wystarczający pretekst do historycznej podróży i prześledzenia zmian w możliwościach bojowych po 1945 r. radzieckich, a obecnie rosyjskich sił zdolnych do przeprowadzenia desantu morskiego.
Statki typu Iwan Franko miały generalnie długie i raczej szczęśliwe historie służby. W 1986 r. zatonął jednak Michaił Lermontow, na szczęście tylko z jedną ofiarą śmiertelną. Pod czerwoną banderą opisywane statki były eksploatowane do czasu rozpadu Związku Radzieckiego w 1991 r., później natomiast trzy jednostki czarnomorskie trafiły...
Na początku XXI w. US Navy znalazła się w trudnym położeniu, gdy okazało się, że konieczna stała się wymiana pokoleniowa praktycznie wszystkich zasadniczych klas okrętów. Ostatecznie za priorytetowe uznano odnowienie arsenału odstraszania nuklearnego, co oznaczało, że lwia część budżetu obronnego przekierowana zostanie na...
Flotylla brytyjskich niszczycieli typu M miała jedynie nieznaczne ulepszenia w stosunku do typu L. Spośród ośmiu jednostek w trakcie działań wojennych utracono trzy, wszystkie w wyniku ataków U-bootów. Jedną z nich był polski ORP Orkan. W drugiej połowie lat 60. cztery z ocalałych okrętów sprzedano Turcji, gdzie służyły do początku lat 70.
Mimo że rosyjska inwazja na Ukrainę spotkała się z zaskoczeniem wśród większości postronnych obserwatorów, o podobnej reakcji nie można mówić w odniesieniu przynajmniej do części zachodnich elit politycznych oraz przedstawicieli sił zbrojnych i agencji wywiadowczych. Kraje takie jak Stany Zjednoczone i Wielka Brytania od...
Japońskie Morskie Siły Samoobrony rozwijają się dynamicznie. W systemie obrony szczególną rolę pełnią okręty podwodne typu Sōryū. Te budowane w dużej serii jednostki okazały się przy okazji pierwszymi wyposażonymi w napęd niezależny od powietrza atmosferycznego (AIP), wykorzystujący szwedzkie silniki Stirlinga.
Wielka Brytania konsekwentnie realizuje ambitne programy okrętowe, polegające na kompleksowej wymianie pokoleniowej jednostek morskich praktycznie wszystkich zasadniczych klas. Nie inaczej ma się sprawa z okrętami eskortowymi, czyli fregatami rakietowymi ASW (Anti-Submarine Warfare).
Kontynuujemy rozpoczęty w poprzednim numerze przegląd najnowszych okrętów JMSDF, przeznaczonych przede wszystkim do walki z wrogimi okrętami podwodnymi. Do służby wejdą lada chwila nowoczesne fregaty typu Mogami.
Trzy włoskie śmigłowcowce wcielone do służby w latach 60. XX w. przez dwie dekady były największymi okrętami floty Italii. Nie miały nadzwyczajnych parametrów technicznych, nie wyróżniały się nowinkami technicznymi, ale przez wszystkie lata służby wypełniały bez zarzutów zadania, do których je zbudowano.
8 grudnia 2021 r. w polskiej marynarce wojennej zamknięto jedną z ciekawszych kart historii – po raz ostatni opuszczono biało-czerwoną banderę na drzewcu rufowym trałowca-niszczyciela min ORP Czajka. Trzy ostatnie okręty tego typu, zmodernizowane w latach 1998-2000, były pierwszymi niszczycielami min w polskiej flocie...
Zdając sobie sprawę, że Wielka Brytania doceni znaczenie francuskich baz, z których korzystały okręty podwodne, admirał Karl Dönitz, naczelny dowódca U-Bootwaffe, podjął wysiłki w celu ochrony zarówno okrętów, jak i załóg. Za przyzwoleniem Adolfa Hitlera powstały ogromne fortyfikacje.
Atak na Pearl Harbor i nalot skoncentrowany w zasadzie niemal wyłącznie na pancernikach wykazał, że okręty te – choć kompletnie nieprzygotowane do walki – wykazały się znaczną odpornością na ciosy.
Z rozciągającą się na ponad 11 tys. km linią brzegową rząd Meksyku nie może ignorować znaczenia swojego obszaru przybrzeżnego i morskiego. Za jego obronę odpowiada meksykańska marynarka wojenna, która podlega Sekretariatowi Marynarki Wojennej, ministerstwu kierowanemu obecnie przez admirała José Ojedę Durána.
W fazie dziennej bitwy, mimo wystrzelania wielu torped, najmniejsi jej uczestnicy odnieśli skromne sukcesy. Brytyjska Grand Fleet straciła trzy niszczyciele, a kajzerowska Hochseeflotte – cztery torpedowce. Po zapadnięciu zmroku atakowały już wyłącznie jednostki Royal Navy.
Opisane w artykule jednostki to największe, najszybsze, najlepiej wyposażone oraz najpopularniejsze statki w całej historii żeglugi pasażerskiej Związku Radzieckiego. Były także najlepszymi jednostkami pasażerskimi wybudowanymi w Niemieckiej Republice Demokratycznej.
Przed wojną Royal Navy zamówiła serię 16 dużych i nowoczesnych niszczycieli floty, które zostały wprowadzone do służby w latach 1941–1942. Jednostki określane jako okręty typu L i M okazała się efektowną, lecz niesłychanie kosztowną wycieczką brytyjskiej Admiralicji w ślepy zaułek rozwoju okrętów tej klasy.
Istotną częścią wojny w Ukrainie, podobnie zresztą jak we wszystkich nowoczesnych konfliktach zbrojnych, są działania o panowanie w domenie powietrznej. Trwająca od 24 lutego br. „wojskowa operacji specjalna” pokazała nam pewien obraz rosyjskiego lotnictwa, który wcale nie okazał się dla niego korzystny.
Konstrukcja niszczycieli typu Sejong the Great (znanych też jako Sejongdaewang-Geup Guchukam)praktycznie bezpośrednio wywodzi się od ich amerykańskiego odpowiednika, czyli jednostek typu Arleigh Burke w wersji Flight IIA. Obejmuje więc niemal wszelkie zmiany (w tym instalację hangarów), jakie wprowadzano w kolejnych odsłonach serii...
