Pod względem organizacyjnym wypracowanie, ale i budowę polskich fregat Miecznik w ramach dedykowanego konsorcjum podzielono na dwie zasadnicze składowe: platforma okrętowa oraz Zintegrowany System Walki (ZSW). Za tym drugim pojęciem kryje się wielki zastrzyk nowoczesnych technologii...
Wykonany w czasie bitwy o Midway przedpołudniowy atak amerykańskich samolotów pokładowych zakończony zatopieniem trzech japońskich lotniskowców obrósł legendą. Przebieg misji w żaden sposób nie wskazywał jednak na możliwość uzyskania tak spektakularnego finału.
Związek Radziecki był jedynym krajem spośród „wielkiej trójkiʺ, który poniemieckie okręty wcielił do służby i eksploatował jako jednostki bojowe. Ta dość kontrowersyjna decyzja została podyktowana chęcią jak najszybszego uzupełnienia strat poniesionych podczas wojny.
Choć zwiększenie potencjału bojowego ukraińskiej floty od początku wieku zapowiadane było wielokrotnie, to praktycznie żaden ze stworzonych planów poprawy sytuacji sprzętowej Wijśkowo-Morśkich Sył Ukrajiny nie doczekał się jednak do dziś finalizacji. Przyczynami takiego obrotu spraw były przeważnie ograniczenia finansowe, choć...
Cztery strategiczne okręty podwodne-nosiciele rakiet balistycznych typu Le Triomphant należą do bardzo wąskiego, elitarnego grona najpotężniejszych jednostek morskich, jakie kiedykolwiek zbudowano. To właśnie wokół nich francuska Marine Nationale buduje swój potencjał odstraszania i system strategicznej obrony kraju.
W latach 1939-1941 w 12 patrolach bojowych średniej wielkości niemiecki okręt podwodny typu VII B – U 48 – zatopił aż 51 statków handlowych o pojemności ponad 300 tys. BRT, posłał na dno okręt nawodny Royal Navy i dodatkowo uszkodził 3 statki floty brytyjskiej.
Szwedzka marynarka wojenna dość szybko zainteresowała się możliwościami rozwoju konstrukcji okrętów podwodnych. Początkowo bazowano na projektach amerykańskich, włoskich i niemieckich. W artykule opiszemy jednostki projektu A4 wojennej budowy, których plany oparte były na przybrzeżnym typie U-Boota.
Kontynuując opis konstrukcji włoskich typu Littorio, tym razem skupimy się na ich biernej ochronie podwodnej, uzbrojeniu, układach kierowania ogniem (wraz z systemami obserwacji technicznej) oraz wyposażeniu dodatkowym. Przedstawimy także, jak to wszystko działało w praktyce i jak dalekie było od założeń teoretycznych projektantów.
Na przełomie lat 20. i 30. XX w. przedsiębiorstwa lotnicze zaczęły przyglądać się możliwościom skomunikowania Europy z Ameryką Północną i Południową za pomocą samolotów. Problemem był duży dystans, do pokonania którego zdecydowana większość ówczesnych maszyn miała jeszcze zbyt mały zasięg.
Nie ma obecnie na naszym globie potężniejszych zgrupowań okrętowych. Krążowniki, niszczyciele, zazwyczaj także okręty podwodne, absolutnie niezbędne jednostki wsparcia i zaopatrzenia oraz oczywiście te najważniejsze – lotniskowce, wokół których tworzone są grupy bojowe.
Osiem jednostek typu 26 (znanych również jako typ C lub City Batch 1 i Batch 2) to seria nowych, dużych, wielozadaniowych fregat rakietowych Royal Navy, budowanych w ramach programu Global Combat Ship. Jednostki przeznaczone będą głównie do walki z zagrożeniami podwodnymi (ASW – Anti-Submarine Warfare).
W dwudziestoleciu międzywojennym Japońska Cesarska Marynarka Wojenna była stopniowo zasilana nowymi krążownikami, budowanymi w ramach kolejnych programów rozbudowy floty. Zaliczały się one początkowo do tzw. „krążowników waszyngtońskich”, później zaś do krążowników typu A, znanych także jako krążowniki ciężkie.
Chociaż już od czasów starożytnych siły morskie stanowiły ważny element całościowego potencjału zbrojnego państw i odgrywały w wielu konfliktach rolę bardzo istotną, to jednak znakomita większość badaczy wojskowości i strategii militarnej argumentowało, że przy wykorzystaniu wyłącznie tego narzędzia nie da się wygrywać konfliktów zbrojnych.
Dwa australijskie uniwersalne okręty desantowe-doki (ship Landing Helicopter Dock, LHD) typu Canberra – wraz z niemal identycznym, prototypowym hiszpańskim Juan Carlos I (oraz dwoma budowanymi obecnie tureckimi typu Anadolu) – to pierwsze tej klasy konstrukcje zbudowane na potrzeby Royal Australian Navy (RAN).
Rozegrana 80 lat temu bitwa o Midway przeszła do historii jako moment zwrotny wojny na Pacyfiku i triumf amerykańskiego lotnictwa pokładowego. W porannym ataku na lotniskowce Kido Butai brały jednak udział także samoloty uderzeniowe bazujące na Midway. Ich ataki przeszły do historii jako tyleż nieskuteczne, co krwawo opłacone.
W wojskowości morskiej stosunek koszt–efekt zawsze stanowił (i stanowić będzie) jeden z podstawowych wyznaczników przy projektowaniu nowych platform. Tym samym skład sił morskich jest (zazwyczaj) kompromisem między potrzebami operacyjnymi a możliwościami finansowymi państwa.
W 1951 roku w polskiej marynarce wojennej zaczęto tworzyć siły i gromadzić środki zdolne do przeprowadzenia morskiej operacji desantowej. Od tej pory aż do dziś te zdolności są utrzymywane, choć w kolejnych dekadach różnie były oceniane. Początki były trudne. Polscy marynarze nie mieli żadnych doświadczeń związanych z...
Napaść Rosji na Ukrainę sprawiła, że sytuacja międzynarodowa nie tylko w Europie, ale i na całym świecie mocno się skomplikowała. Śledzenie sytuacji wojskowej i politycznej stało się chlebem powszednim dziennikarzy i analityków, którzy oprócz przekazywania bieżących informacji starają się oceniać, jaka czeka nas przyszłość...
W księżycową, mglistą noc 31 stycznia 1863 r. dwie ciemne sylwetki minęły forty broniące wejścia na wody Zatoki Charlestońskiej w Karolinie Południowej. Były to konfederackie okręty pancerne, zmierzające ku jednostkom floty unionistów. Zanim wstał świt, rozpoczął się bój, który w założeniu pomysłodawcy nocnego wypadu miał...
Rankiem 6 czerwca 1944 r. potężna armada jednostek inwazyjnych państw zachodnich rozpoczęła ostrzał umocnień niemieckich w ramach przygotowań do największego morskiego desantu w historii wojen – lądowania wojsk alianckich w Normandii. W operacji Neptun, będącej wstępną fazą działań operacji o kryptonimie Overlord, chwalebnie...
