ORP „Burza” był drugim niszczycielem zakupionym przez Polską Marynarkę Wojenną w dwudziestoleciu międzywojennym. Okręt zbudowany został w latach 1926-1932 we francuskiej stoczni Chantiers Navals Francais i przesłużył pod biało-czerwoną banderą ponad 44 lata.
Wobec potrzeby uzyskania bardzo dużej mocy wyjściowej, niezbędnej do rozpędzenia okrętów liniowych typu Iowa do prędkości 33 węzły oraz bezwzględnej niezawodności, US Navy zmuszona była odrzucić koncepcję zastosowania na trzech najnowszych typach pancerników napędu turboelektrycznego.
Gdy 8 grudnia 1941 roku Wielka Brytania wypowiedziała wojnę Japonii, siły podwodne Royal Navy na Dalekim Wschodzie nie istniały – wszystkie okręty, bazujące wcześniej w Hongkongu, zostały przerzucone na Morze Śródziemne.
Kiedy Włochy wypowiedziały 10 czerwca 1940 roku wojnę Francji i Wielkiej Brytanii, marynarka wojenna tego kraju miała 59 niszczycieli. W pierwszym półroczu działań bojowych utraciła na Morzu Śródziemnym osiem. Trzy czwarte z nich należało do I i II dywizjonu tworzonych przez jednostki typu Turbine.
Jednym z okrętów uczestniczących w największych na świecie, tegorocznych manewrach morskich RIMPAC 2016 (Rim of the Pacific Exercise), odbywających się na wodach Pacyfiku w rejonie Hawajów, był amerykański śmigłowcowiec-desantowy wsparcia (Landing Helicopter Assault) USS America (LHA-6).
Efekt przypowierzchniowy, czyli powstawanie dodatkowej siły nośnej na skrzydłach samolotu przemieszczającego się na małej wysokości znany był, co najmniej od przelotu przez Atlantyk w 1931 roku (trasą południową z Wysp Zielonego Przylądka do Natal w Brazylii).
Tytuł sugeruje, że artykuł dotyczy przewozu poczty przez okręty i tak pewnie przyjmie standardowy czytelnik pisma o morskim (i historycznym) profilu. Rozumienie to jednak dalekie będzie od sedna tego terminu. Inaczej zrozumie to kolekcjoner znaczków pocztowych.
W Biurze Hydrograficznym Marynarki Wojennej (BHMW), już na początku lat dziewięćdziesiątych prowadzone były przedsięwzięcia zmierzające do zastosowania technologii informatycznych do wykonywania ustawowych zadań Biura, w zakresie zapewnienia użytkownikom morza nowoczesnych produktów cyfrowych.
Na ten moment marynarze czekali od 2001 roku, kiedy rozpoczęto budowę korwety wielozadaniowej Gawron, która obecnie, jako okręt patrolowy ORP Ślązak, jest w fazie wyposażania. Jednak to nie Ślązak, a budowany od kwietnia 2014 roku w iście ekspresowym tempie...
Japońska Straż Wybrzeża (Kaijō Hoanchō – Japan Coast Guard, JCG1), zwana w skrócie Kaiho, Kaihochō lub Hoanchō, powstała 1 maja 1948 roku na mocy ustawy O Straży Wybrzeża (Kaijō Hoanchō-hō) uchwalonej przez japoński parlament (Diet) 27 kwietnia.
Budowę pancerników typu Iowa poprzedziły liczne próby modelowe przeprowadzone w specjalnym basenie Taylora. Na podstawie ich wyników określono m.in. opory kadłuba i potrzebną moc siłowni, by osiągnąć założoną w projekcie prędkość około 33 węzły przy wyporności normalnej.
Aktywne działania na własnych liniach komunikacyjnych oraz przerywanie takowych potencjalnemu przeciwnikowi w myśl doktryny tzw. „kontroli morza” (czyli kontroli nad szlakami komunikacyjnymi i prawa do przejścia morzem), zapoczątkowanej jeszcze przez sir. Juliana Corbetta...
Praktycznie od początku swej historii program Littoral Combat Ship (LCS), mający na celu budowę serii rekonfigurowalnych jednostek, zdolnych, dzięki opcjonalnym modułom, do wykonywania zadań polegających na zwalczaniu celów nawodnych, podwodnych lub walce przeciwminowej, wzbudza szereg kontrowersji.
W latach 1926-1932, francuska stocznia Chantiers Navals Francais, zbudowała na zamówienie Kierownictwa Polskiej Marynarki Wojennej dwa kontrtorpedowce, które miały stanowić zalążek potężnej i nowoczesnej floty morskiej, jaką chciano stworzyć w kolejnych latach.
Większość osób zapytanych o ostatnią wielką bitwę flot wiosłowych wymieniłoby zapewne bitwę pod Lepanto stoczoną w 1572 roku, pomiędzy siłami Św. Ligi i Imperium Osmańskiego. Jednak ostatnie takie starcie miało miejsce ponad dwa wieki później...
Powszechnie wiadomo, iż piraci działali na morzach praktycznie od początków dziejów żeglugi. Bieda, chęć szybkiego wzbogacenia się czy też żądza władzy stanowiły przyczynę, dla której marynarze wciągali na maszt czarną banderę, siejąc postrach wśród załóg statków kupieckich.
Przestrzeń morska otaczająca Wyspy Brytyjskie w 1917 roku była głównym terenem polowań U-bootów i polowań na nie ze strony RNAS. Dowództwo RNAS w tym rejonie rozwinęło sieć stacji lotniczych, z których część znajdowała się na terytorium francuskim...
Te kobiece imiona nosiły dwa parowe bocznokołowe statki pasażerskie żeglugi przybrzeżnej, które próbowały konkurować z flagowym statkiem gdańskiej firmy „Weichsel” Danziger Dampschiffahrt und Seebad A.G. Paulem Beneke o prymat na wodach Zatoki Gdańskiej.
Podczas przestrzeliwania dział i nkm-ów, 9 czerwca 1948 roku, na wodach Zatoki Gdańskiej, w pobliżu boi G toru wodnego z Gdyni do Nowego Portu, przy oddaniu pierwszego strzału urwała się lufa działa kal. 45 mm przy odrzucie z opornika na ścigaczu Błyskawiczny i zatonęła na głębokości 13 m. Ofiar w ludziach nie było.
