Tirpitz, jeden z dwóch najpotężniejszych pancerników, jakimi dysponowała Kriegsmarine podczas II wojny światowej, był celem nalotów brytyjskiego lotnictwa przez kilka lat. Chociaż rzadko wychodził w morze, dla Churchilla, który mówił o nim „ta bestia”, stał się swego rodzaju obsesją.
Osiem uniwersalnych okrętów desantowych-doków typu Wasp (LHD) powstało na bazie udanego projektu śmigłowcowców desantowych (LHA) typu Tarawa. Cechą odróżniającą od poprzedników jest przede wszystkim rufowa rampa załadunkowa wraz z dokiem przeznaczonym m.in. dla poduszkowców, barek desantowych i łodzi hybrydowych.
17 sierpnia 1945 r. do argentyńskiego portu Mar del Plata wszedł okręt podwodny U 977. W artykule zostanie przedstawiona historia pierwszego i zarazem ostatniego rejsu bojowego tej jednostki.
Małe floty pozostają zwykle na marginesie zainteresowania shiploverów. Z jednej strony jest to uzasadnione ich ograniczoną rolą w dziejach powszechnych, z drugiej – nie można zapominać, że w swojej historii mają często niezwykle interesujące karty.
Prezentując dzieje naszej marynarki wojennej, warto czasem wyjść poza opis techniczny okrętów czy innego specjalistycznego uzbrojenia. Archiwa pełne są dokumentów przedstawiających chociażby codzienne szkolenie marynarzy.
W swoim czasie Olympic był największym, najbardziej komfortowym i najbardziej luksusowym statkiem na świecie. Po wprowadzeniu go do eksploatacji Brytyjczycy mogli wreszcie przyznać, że zdetronizowali swoich wojennomorskich i żeglugowych niemieckich rywali.
W styczniu 1942 r. rozpoczęła się operacja Paukenschlag – zwalczanie alianckiej żeglugi przy wschodnim wybrzeżu USA przez niemieckie okręty podwodne. Tylko od 11 stycznia do 6 lutego 5 niemieckich jednostek zatopiło bez strat własnych na tych wodach 23 alianckie statki o łącznej pojemności 150505BRT.
Rosyjska marynarka wojenna przeżywała w ostatniej dekadzie dobry okres – lepsza sytuacja gospodarcza państwa umożliwiła dokończenie projektowania i rozpoczęcie budowy kilkudziesięciu nowych okrętów bojowych podstawowych klas, które częściowo pozwoliły zatrzymać liczebną i techniczną degradację morskiego rodzaju sił zbrojnych.
Krążowniki ciężkie typu New Orleans były ostatnimi jednostkami tej klasy w US Navy, zbudowanymi z uwzględnieniem ograniczeń narzuconych przez traktat waszyngtoński z 6 lutego 1922 r.Wraz z eksperymentalnym USS Wichita należały do najlepiej opancerzonych i chronionych jednostek tej klasy w historii.
Okręty podwodne o wyporności nawodnej od 300 do 800 t znajdują się w portfolio wielu producentów. Postęp technologiczny ostatnich lat pozwolił na zaprojektowanie jednostek o małej wyporności z dużym zakresem możliwości bojowych, pozwalających na stworzenie zagrożeń na akwenach przybrzeżnych i płytkowodnych.
Niniejszy tekst stanowi próbę uzupełnienia wiedzy na nieopracowany temat infrastruktury technicznej polskiej przedwojennej bazy morskiej na Helu. Ukryte w helskim lesie obiekty, zbudowane przed wojną dla Rejonu Umocnionego Hel, wzbudzają ciekawość pasjonatów.
Po kilku latach prac modernizacyjnych i prób stoczniowych 14 maja 2020 r. do służby liniowej powrócił szwedzki okręt podwodny HMS Gotland. Warto więc przypomnieć tę konstrukcję i przyjrzeć się wprowadzonym zmianom.
Historia dwóch ostatnich krążowników Marine Nationale nie jest powszechnie znana. Warto ją przybliżyć chociażby ze względu na ciekawe przebudowy, którym podlegały w czasie swojej służby.
Japońskie Morskie Siły Samoobrony (Kaijō Jieitai) wzbogaciły się w ostatnim czasie o dwa nowoczesne niszczyciele rakietowe – Asahi i Shiranui. Są to kolejne jednostki tej klasy zbudowane w Japonii, korzystające z najnowocześniejszych rozwiązań technologicznych...
Wieczorem 22 czerwca 1941 roku premier Wielkiej Brytanii wygłosił przemówienie radiowe, w którym przyrzekł, że Imperium udzieli Rosjanom „wszelkiej możliwej pomocy”. Cztery dni później dwie łodzie latające przywiozły do Archangielska członków misji wojskowej, a także nowego ambasadora w Moskwie.
Flota Królestwa Niderlandów w kolejnych epokach zawsze miała wiele interesujących konstrukcji okrętów. W XX w. prace przy wielu z nich przerwał wybuch drugiej wojny światowej, jednak tuż po jej zakończeniu konstruktorzy i stocznie w kraju tulipanów znów przypomniały o swoim istnieniu.
Gdy 18 listopada 1915 r. kapitan Kaiserliche Marine Lothar von Arnauld de la Perière obejmował komendę nad U-35, ten już zaliczał się do najlepszych. Z nowym dowódcą został absolutnym rekordzistą w historii broni podwodnej.
Krążowniki rakietowe z systemem AEGIS/BMD stanowią obecnie „kościec” sił morskich US Navy. Okręty te są uniwersalnymi platformami bojowymi, przystosowanymi zarówno do zwalczania statków powietrznych, jednostek nawodnych i podwodnych, jak również zapewniania kompleksowej obrony grupom bojowym lotniskowców...
W 1939 r. nasza marynarka wojenna dysponowała pięcioma okrętami podwodnymi. Trzy z nich zostały internowane w Szwecji w czasie kampanii wrześniowej, czwarty, ORP Orzeł,zatonął w połowie 1940 r., a piąty, ORP Wilk, przetrwał wojnę, choć od 1941 r. nie wychodził na patrole bojowe z powodu bardzo złego stanu technicznego.
Zbudowane w Wielkiej Brytanii, w stoczni Armstrong Elswick Works w Newcastle, dwa kolejne norweskie pancerniki obrony wybrzeża – KNM Norge i KNM Eidsvold – nie stanowiły żadnego widocznego progresu technicznego w stosunku do dwóch jednostek typu Tordenskjold. Poza tym, że były minimalnie większe...
