Uderzeniowe okręty podwodne z napędem nuklearnym typu Los Angeles (SSN-688) stanowiły jeszcze do niedawna kościec sił podwodnych US Navy. Ich głównym zadaniem miało być eskortowanie lotniskowcowych grup uderzeniowych oraz zwalczanie radzieckich okrętów podwodnych wszystkich klas i typów na akwenach otwartych.
Oba hiszpańskie statki to ciekawy przykład wyspecjalizowanych jednostek wsparcia floty rybackiej. Przez lata pełniły swoje zadania i niewielu, poza branżą morską, zwracało na nie uwagę. Głośno stało się o nich w czasie epidemii COVID-19.
Marynarzom z okrętów bojowych pod biało-czerwoną banderą podczas drugiej wojny światowej nie ustępowały pod żadnym względem załogi polskich statków handlowych. Transportując wojsko, sprzęt wojenny, surowce i inne ładunki, narażone były na ogromne niebezpieczeństwo ze strony samolotów, okrętów podwodnych i min morskich.
Prężnie rozwijająca się chińska gospodarka ma wpływ na modernizację techniczną armii tego kraju. Widać to również w marynarce wojennej Chińskiej Republiki Ludowej, która przestała być zbieraniną przestarzałych jednostek wyposażonych w systemy uzbrojenia będących kopiami radzieckich odpowiedników z lat 50. i 60. XX w.
Przez ponad siedem dekad powojennej historii naszej floty kilkukrotnie zmieniały się systemy stosowanych oznaczeń okrętów i pomocniczych jednostek pływających. Warto uporządkować wiedzę na ten temat.
Krążowniki ciężkie typu New Orleans stanowiły nie tylko nową jakość w US Navy, ale wyróżniały się również swoją solidną konstrukcją na tle zagranicznych jednostek tej klasy. W praktyce okręty te okazały się jednymi z najlepiej uzbrojonych i chronionych krążowników tzw. okresu międzywojennego.
Po sukcesie rejsów Meteora w czerwcu i sierpniu 1915 r. (mimo zatopienia tego okrętu) dowództwo Kaiserliche Marine postanowiło wysłać w korsarski rejs kolejny odpowiednio przebudowany frachtowiec, który otrzymał nazwę Möve (Mewa).
Pasażersko-towarowe statki, o których jest ten artykuł, stanowiły nową jakość w radzieckim budownictwie okrętowym. Niestety: sześć udanych liniowców to również sześć dramatycznych historii o ich wojennych losach.
W jednym z poprzednich numerów MSiO opisaliśmy historię powstania i służby ostatnich holenderskich niszczycieli. Tym razem przyjrzymy się bliżej ostatniej zbudowanej w tym kraju parze krążowników.
Albańska marynarka wojenna stanowiła byt szczególny. Oto bowiem ubogie państwo, którego cała wojskowa tradycja sprowadzała się do milicji plemiennych i nieregularnej lekkiej piechoty (używanej często przez Turków do tłumienia wystąpień greckiej i słowiańskiej ludności imperium), zbudowało w latach 60. i 70. XX w. relatywnie liczną...
Statnett, norweska firma państwowa zajmująca się budową i eksploatacją sieci energetycznych, opublikowała 6 września bieżącego roku komunikat o zidentyfikowaniu wraku krążownika lekkiego Karlsruhe. Ten okręt Kriegsmarine zatonął pod Kristiansandem 80 lat temu, w pierwszym dniu niemieckiej inwazji na Danię i Norwegię...
Ostatnie tygodnie czy miesiące są bardzo intensywnym i owocnym okresem dla Królewskiej Marynarki Wojennej (Royal Navy). Wyartykułowana kilkanaście lat temu wizja stworzenia nowoczesnej grupy uderzeniowej lotniskowca znajduje się, bowiem, używając lotniczego żargonu, na „ostatniej prostej”.
Tirpitz, jeden z dwóch najpotężniejszych pancerników, jakimi dysponowała Kriegsmarine podczas II wojny światowej, był celem nalotów brytyjskiego lotnictwa przez kilka lat. Chociaż rzadko wychodził w morze, dla Churchilla, który mówił o nim „ta bestia”, stał się swego rodzaju obsesją.
Osiem uniwersalnych okrętów desantowych-doków typu Wasp (LHD) powstało na bazie udanego projektu śmigłowcowców desantowych (LHA) typu Tarawa. Cechą odróżniającą od poprzedników jest przede wszystkim rufowa rampa załadunkowa wraz z dokiem przeznaczonym m.in. dla poduszkowców, barek desantowych i łodzi hybrydowych.
17 sierpnia 1945 r. do argentyńskiego portu Mar del Plata wszedł okręt podwodny U 977. W artykule zostanie przedstawiona historia pierwszego i zarazem ostatniego rejsu bojowego tej jednostki.
Małe floty pozostają zwykle na marginesie zainteresowania shiploverów. Z jednej strony jest to uzasadnione ich ograniczoną rolą w dziejach powszechnych, z drugiej – nie można zapominać, że w swojej historii mają często niezwykle interesujące karty.
Prezentując dzieje naszej marynarki wojennej, warto czasem wyjść poza opis techniczny okrętów czy innego specjalistycznego uzbrojenia. Archiwa pełne są dokumentów przedstawiających chociażby codzienne szkolenie marynarzy.
W swoim czasie Olympic był największym, najbardziej komfortowym i najbardziej luksusowym statkiem na świecie. Po wprowadzeniu go do eksploatacji Brytyjczycy mogli wreszcie przyznać, że zdetronizowali swoich wojennomorskich i żeglugowych niemieckich rywali.
W styczniu 1942 r. rozpoczęła się operacja Paukenschlag – zwalczanie alianckiej żeglugi przy wschodnim wybrzeżu USA przez niemieckie okręty podwodne. Tylko od 11 stycznia do 6 lutego 5 niemieckich jednostek zatopiło bez strat własnych na tych wodach 23 alianckie statki o łącznej pojemności 150505BRT.
Rosyjska marynarka wojenna przeżywała w ostatniej dekadzie dobry okres – lepsza sytuacja gospodarcza państwa umożliwiła dokończenie projektowania i rozpoczęcie budowy kilkudziesięciu nowych okrętów bojowych podstawowych klas, które częściowo pozwoliły zatrzymać liczebną i techniczną degradację morskiego rodzaju sił zbrojnych.
