Lata 50. XX w. były zaledwie początkiem tworzenia systemu mobilizacji cywilnych jednostek pływających na potrzeby marynarki wojennej. Największy rozwój strukturalny i ilościowy nastąpił w kolejnych dwóch dekadach.
W latach 1939-1940 niemieccy inżynierowie zaprojektowali nowy typ jednostki podwodnej, której zadaniem miało być zaopatrywanie z dala od baz uderzeniowych U-Bootów. Do wiosny 1943 r. zbudowano 10 takich dużych podwodnych transportowców. Początkowo okręty te działały skutecznie, jednak stopniowo ich przekleństwem stawało się...
Hansa była małym bałtyckim statkiem pasażerskim. Jednostkę planowano eksploatować zarówno na wodach archipelagu sztokholmskiego, jak i na linii między szwedzkim mainlandem (port Nynäshamn) a gotlandzkim Visby, a także – w przypadku pojawienia się takich sposobności – w charakterze wycieczkowca.
W chwili zakończenia drugiej wojny światowej na Dalekim Wschodzie przemysłowa machina Stanów Zjednoczonych pracowała na pełnych wojennych obrotach, realizując seryjne zamówienia na nowe okręty. W czasie pokoju zapotrzebowanie na nie drastycznie zmalało i niepotrzebny już sprzęt należało jakoś zagospodarować.
Pierwszym zbudowanym w Polsce statkiem o nośności przekraczającej 100 000 t był masowiec m/s Marszałek Budionny (nr budowy B-524/1, IMO 7362550). Wykonała go w latach 1973-1975 stocznia im. Komuny Paryskiej w Gdyni dla armatora radzieckiego.
Dziewięć spośród utraconych przez japońską Flotę Cesarską lotniskowców poszło na dno za sprawą okrętów podwodnych US Navy. Okresem ich największych sukcesów były końcowe tygodnie 1944 roku, kiedy to zatopiły kolejno eskortowy Akitsu Maru, Shin’yō, Shinano i Unryū.
Wbrew niektórym entuzjastycznym publikacjom, lotniskowce nie tworzą fundamentu współczesnych marynarek wojennych w Europie. System działania sił nawodnych najbardziej liczących się flot wojennych budowany jest raczej wokół niszczycieli rakietowych obrony powietrznej lub wielozadaniowych fregat rakietowych, natomiast...
Na początku lat trzydziestych XX wieku radziecki przemysł okrętowy okrzepł, podczas budowy okrętów podwodnych typu Prawda i Diekabrist oraz podwodnych stawiaczy min typu Leniniec zdobyto bezcenne doświadczenie. Przed kierownictwem Marynarki Wojennej ZSRR stanął problem zabezpieczenia morskich granic.
O ile po upadku pomysłu przejęcia fregat typu Adelaide od Royal Australian Navy temat pozyskiwania jednostek nawodnych z drugiej ręki na potrzeby Marynarki Wojennej RP praktycznie zanikł, to jednak na świecie praktyka pozyskiwania używanych jednostek nawodnych była, jest i zapewne będzie kontynuowana.
Pojawienie się nowego typu radzieckiego okrętu podwodnego z napędem spalinowo-elektrycznym na początku lat 80. XX w. wzbudziło ogromne zainteresowanie na świecie. Nowoczesny, uwzględniający ówczesne trendy kształt kadłuba, pokrycie powłoką wyciszającą i zakładany montaż najnowszych bojowych systemów elektronicznych kazały...
Akwenem morskim, na którym w czasie II wojny światowej operowały jednostki U-Bootwaffe, był również Bałtyk. To tu w bazach od Wilhelmshaven, Kilonię, Gdynię, Gdańsk, Królewiec, Piławę do Kłajpedy założono poligony szkoleniowe, gdzie prowadzono kursy podstawowe i specjalistyczne dla oficerów i załóg okrętów podwodnych...
Opisane w artykule ścigacze pod względem technicznym nie wniosły do historii okrętownictwa niczego nowego. Można nawet powiedzieć, że były anachronizmem już w chwili projektowania. Jednakże to właśnie te jednostki umożliwiły Finlandii odbudowę floty wojennej, będąc pierwszym krokiem na drodze...
Włoska marynarka wojenna (Marina Militare) wchodzi obecnie w fazę dynamicznej modernizacji sił okrętowych. Jednym z zasadniczych typów jednostek bojowych, które powinny wejść do służby na początku lat 30. XXI w., będą okręty typu PPA (Pattugliatori Polivalenti d’Altura).
Marynarka Wojenna Królestwa Szwecji (Svenska Marinen) od wieków należy do jednej z najsilniejszych na Bałtyku. Na przełomie XIX i XX w. jej trzon stanowiły małe okręty pancerne (szw. 1:a klass pansarbåt), zwane też za granicą pancernikami obrony wybrzeża. Jednostki te były znacznie mniejsze, a co za tym idzie...
W drugiej części artykułu o wojennych dokonaniach pierwszego przejętego od Royal Navy niszczyciela opisane zostaną chwile smutne i akcje zakończone sukcesem. Obok historii tego okrętu z pewnością nie można przejść obojętnie.
W przypadku groźby konfliktu i zarządzenia mobilizacji skład floty w krótkim okresie zazwyczaj uzupełnia się o wiele nowych jednostek pływających. Przeważnie jest to jednak tabor pomocniczy, czyli jednostki rybackie oraz statki handlowe przejmowane od cywilnych armatorów. Tak było również w przypadku...
Budowane obecnie – w ramach programu FFG-62 (dawniej FFGX) – wielozadaniowe fregaty rakietowe typu Constellation są pierwszym poważnym krokiem US Navy w procesie tzw. wymiany pokoleniowej głównych jednostek nawodnych. Będą to najlepiej wyposażone statki w swojej klasie na świecie.
W dniu wybuchu I wojny światowej trzon sił powietrznych floty Austro-Węgier tworzyła niewielka grupa łodzi latających Lohner E, produkowanych od 1913 r. w Wiedniu. Trzy lata później dwa płatowce typu L jako pierwsze zatopiły na otwartym morzu okręt podwodny. Po trafieniach zrzuconych przez nie bomb poszedł na dno francuski Foucault.
Był jednym z najlepszych i najbardziej cenionych statków pasażerskich swoich czasów. W czasie wojny przyszło mu pełnić funkcję transportowca wojskowego. Oto dokończenie historii Empress of Britain /II/.
MARISTAELI Luni jest siedzibą dwóch grup lotniczych i Centrum Doświadczalnego Lotnictwa Morskiego (Centro Sperimentale Aeromarittimo). Wzbudza zainteresowanie zagranicznych sił zbrojnych ze względu na dwa stanowiska szkoleniowe: pełny symulator misji (Full Crew Mission Simulator) śmigłowca SH-101A...
