W poprzedniej części artykułu przedstawiliśmy genezę i ciekawą, choć niezbyt barwną i relatywnie krótką służbę okrętu. Tym razem skoncentrujemy się na ogólnym opisie technicznym tego ostatniego – jak dotąd – pancernika Royal Navy.
Budowa tego okrętu do dziś pozostaje jednym z najbardziej tajnych programów w historii sił zbrojnych Stanów Zjednoczonych i w tym kontekście nie dziwi fakt, że zarówno Departament Obrony, jak i US Naval Intelligence nie wyraziły zgody na zachowanie jednostki w roli muzealnej.
Z 21 zbudowanych okrętów 6 zatonęło po kolizji, staranowaniu lub z innych, czasem nieznanych powodów. Z pozostałych 15 aż 10 zaliczyło co najmniej raz niekontrolowane zatonięcie z udanym wypłynięciem na powierzchnię, zderzenie na morzu, pożar lub ciężkie uszkodzenie.
Dość często można spotkać się z opinią, że spośród wielu zagadnień związanych z historią budownictwa okrętowego do najciekawszych należą tematy dotyczące okrętów, które zamierzano zbudować, a jednak z najrozmaitszych powodów nigdy nie powstały. Niniejszy artykuł próbuje przybliżyć sylwetkę jednego z takich właśnie typów...
Wojna secesyjna na morzu bywa często kojarzona z nowinkami technicznymi: okrętami pancernymi i podwodnymi, minami, gwintowaną artylerią. W czasie jej trwania zdarzały się jednak również starcia rodem z minionych epok, gdy okręty zdobywano abordażem, po krwawej walce wręcz. Takim epizodem było zdobycie kanonierki USS Underwriter.
Lotniskowce w działaniach zbrojnych toczonych podczas II wojny światowej na Pacyfiku okazały się rodzajem uzbrojenia, który przechylił szalę zwycięstwa Amerykanów nad Japonią na wiele miesięcy przed użyciem bomb atomowych. Od 1945 r. do dziś zespoły bojowe tworzone wokół okrętów tej klasy są swoistą projekcją siły...
18 listopada 1942 r. do polskiej floty wojennej w Wielkiej Brytanii wszedł zbudowany dla Royal Navy HMS Myrmidon. Ten jeden z największych i najnowocześniejszych niszczycieli II wojny światowej w czasie niespełna rocznej służby pod biało-czerwoną banderą otrzymał nazwę ORP Orkan.
Radziecka marynarka wojenna od końca lat 50. XX w. miała coraz większe aspiracje do bycia rodzajem sił zbrojnych o znaczeniu strategicznym, a co za tym idzie – o oceanicznym zasięgu. I rzeczywiście, za sprawą nosicieli broni atomowej, głównie okrętów podwodnych, status taki częściowo osiągnęła, jednak większość jej floty...
Tendencje wzrostowe współczesnych jednostek nie uszły uwadze także w krajach, które nie przywiązują wystarczającej uwagi do rozwoju własnych sił morskich. Jednym z nich jest Izrael, dla którego morski rodzaj sił zbrojnych jest raczej dodatkiem niż równorzędnym partnerem wojsk lądowych czy sił powietrznych.
Zgodnie z podpisanymi zobowiązaniami, 1 grudnia br. Konsorcjum PGZ-Miecznik poinformowało o przekazaniu do Agencji Uzbrojenia kilku tysięcy stron dokumentacji składającej się na projekt wstępny pod przyszłą budowę trzech fregat rakietowych dla polskiej Marynarki Wojennej.
23 marca 1939 roku w Marynarce Wojennej została ogłoszona częściowa mobilizacja. Dla marynarzy jej najbardziej odczuwalnymi konsekwencjami było przede wszystkim wstrzymanie wszelkich urlopów i zwiększenie zakresu prac na okrętach. Uzupełniano amunicję i zapasy, a członkowie załóg mieli zabrać na pokład swoje rzeczy osobiste...
Uniwersalny okręt desantowy-dok (Landing Helicopter-Dock, LHD) Trieste (L 9080) stanowi ukoronowanie wysiłków włoskiej myśli technicznej w projektowaniu i budowie serii dużych wielozadaniowych okrętów lotniczych. Biorąc pod uwagę włoską doktrynę morską i system obronny, z pewnością nie będzie to ostatnia jednostka tego rodzaju...
Marynarka wojenna Republiki Peru (Marina de Guerra del Perú) to przykład floty państwa pogrążonego w długotrwałym kryzysie, który przybrał formę permanentną. Większość jednostek pływających pozyskano przed osunięciem się państwa w stadium ograniczonej wydolności. Okręty podwodne i większość dużych jednostek nawodnych pochodzi więc z lat...
Stawiacz min ORP Gryf, który został zbudowany we Francji w latach 1934–1938, był największym pod względem wyporności okrętem wojennym floty II Rzeczpospolitej i takim pozostał aż do wybuchu II wojny światowej. Sens posiadania jednostki tej klasy Dowództwo PMW motywowało istotną rolą, jaką...
HMS Vanguard był największym, najszybszym, najnowocześniejszym, najdroższym, najdłużej budowanym i przy tym najmniej potrzebnym oraz – przede wszystkim – ostatnim brytyjskim okrętem liniowym. Samotnie zakończył w Royal Navy historię tradycyjnych jednostek tej klasy (tzw. superdrednotów).
Oceaniczne okręty podwodne U 25 i U 26, które wiosną 1936 r. opuściły stocznię okrętową w Bremie i weszły do służby w niemieckiej marynarce wojennej, były jedynymi jednostkami typu IA. Pomimo swych pewnych niedoskonałości technicznych oba podwodne drapieżniki zatopiły 18 statków o pojemności ponad 80 tys. BRT.
Szwedzka neutralność powoli odchodzi do historii. Trwający obecnie proces akcesji tego kraju, wraz z Finlandią, do NATO kończy okres pełzającego, formalnego zbliżania się do struktur sojuszu. Od zakończenia zimnej wojny coraz częstsze i mocniejsze angażowanie się w operacje międzynarodowe sprawiło, że...
W latach 60. XX w. polski przemysł stoczniowy w bloku państw socjalistycznych zaczął specjalizować się w budowie okrętów nazywanych specjalnymi. Zamówienia przychodziły przede wszystkim ze Związku Radzieckiego, ale na opracowaniu kolejnych projektów korzystały także inne państwa oraz nasza marynarka wojenna i flota cywilna.
Bałtycka epopeja ORP Orzeł jest bardzo dobrze znana dzięki licznym publikacjom na ten temat. Jednak, choć historia Orła obfituje w niespodziewane zwroty akcji, to życie po raz kolejny udowodniło, że nie ma rzeczy niemożliwych. Dowodzi tego odnalezienie odpisu zaginionego dziennika nawigacyjnego ORP Orzeł.
Blisko 50 lat temu rozpoczął się pierwszy europejski program budowy nowoczesnych okrętów przeciwminowych, który zaowocował powstaniem w sumie 44 niszczycieli min. Obecnie jest realizowany projekt budowy ich następców, a pierwsza jednostka nowej linii powinna wejść do służby w przyszłym roku.
