Stanowiący ramową podstawę realizowanych kontraktów dotyczących uzbrojenia i sprzętu wojskowego dla rosyjskiej armii, Państwowy Program Zbrojeniowy na okres 2011-2020, PPZ-2020 (ros. Государственная Программа Вооружения на период 2011–2020), został zatwierdzony w grudniu 2010 roku.
Choć od czasu zestrzelenia przez Turcję Su-24M w listopadzie 2015 roku nie doszło jak dotąd do równie poważnych incydentów, to jednak w okresie od końca listopada do końca grudnia miało miejsce kilka wydarzeń wartych uwagi, a odnoszących się bezpośrednio do rosyjskiego zaangażowania w Syrii.
Generał Władysław Sikorski skusił los i w Cairo – West Helipolis – zapoczątkował drogę do swej (i nie tylko) śmierci. Gdyby tak jak zamierzał przed powrotem z inspekcji do Londynu spotkał się jeszcze w Algierze z generałem De Gaullem celem m.in. omówienia odzyskania polskiego złota...
We wrześniu 1942 r, operujące nad Guadalcanalem siły japońskiego lotnictwa bazowego uległy znacznemu wzmocnieniu, co dawało nadzieję na przełamanie amerykańskiego oporu. Sprawiło to, że apogeum starć powietrznych nad wyspą miało miejsce od początku października do połowy listopada.
Rosyjskie Lotnictwo Wojsk Lądowych, jak również Siły Powietrzne Federacji Rosyjskiej, stosunkowo niedawno obchodzące swoją setną rocznicę istnienia, przechodzą obecnie bardzo poważną reorganizację oraz szeroki program modernizacji...
Na międzynarodowym salonie lotniczo-kosmicznym MAKS 2005 w Żukowskim pod Moskwą, na wystawie statycznej przedsiębiorstwa RSK „MiG" zaprezentowany został zmodernizowany wielozadaniowy samolot myśliwski MiG-29BM.
W dniach 14–15 października na polsko-ukraińskim niebie wzdłuż granicy między obu sąsiadującymi krajami oraz w strefie międzynarodowego portu lotniczego w Iwano-Frankowsku (dawniej Stanisławów) na Ukrainie odbyły się dwustronne polsko-ukraińskie manewry lotnicze...
Kōkū Jieitai powstały 1 lipca 1954 r. jako jeden z trzech rodzajów Japońskich Sił Samoobrony. Obecnie służy w nich ponad 50 tys. osób i niemal 800 samolotów i śmigłowców. Głównym zadaniem Kōkū Jieitai od czasu ich utworzenia pozostaje obrona powietrzna kraju.
Z dóbr i usług korzystamy niemal na każdym kroku. Nie myślimy jednak o tym, z jak ciężką i skomplikowaną nieraz pracą wiąże się ich przygotowanie. Tak samo jest na lotnisku cywilnym, na którym przyszykowanie samolotu do rejsu na pierwszy rzut oka może wydawać się banalne.
Wiosną 1937 r. w ogarniętej wojną domową Hiszpanii obie strony konfliktu zaczęły wykorzystywać dwusilnikowe bombowce o całkowicie metalowej konstrukcji, zdolne uciec atakującym je samolotom myśliwskim. Informacje o tym sprawiły, że dowództwo Korpusu Lotniczego Armii Stanów Zjednoczonych...
Wśród kadry oficerskiej przedwojennego lotnictwa i Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii był postacią wybitną, aczkolwiek niepozbawioną ludzkich słabości. Cechowały go fantazja i rozmach w działaniu, wiecznie nienasycona żądza wrażeń, temperament nieuznający więzów i barier, zuchwałość i brawura, szybkość podejmowania decyzji. Potrafił zachować zimną krew w najbardziej niebezpiecznych sytuacjach. Te cechy charakteru zjednały mu przydomki: „Ataman”, „Watażka”, „Gangster”. Był organizatorem i pierwszym dowódcą 301. Dywizjonu Bombowego, zasłynął jako jeden z najwybitniejszych cichociemnych, który dwukrotnie skakał na spadochronie do okupowanej Polski. Szczególną sympatią i zaufaniem darzył go Naczelny Wódz gen. Władysław Sikorski, cenili wysoko jego doświadczenie wojskowe i zdolności organizacyjne generałowie: Sosnkowski, Kopański i Tatar, powierzając mu odpowiedzialne i najtrudniejsze misje.
Po klęsce w Bitwie o Midway Japonia zaczęła gwałtownie tracić inicjatywę strategiczną. Na początku lipca wywiad przeciwnika przechwycił i rozszyfrował wiadomość na temat budowy nowej japońskiej bazy na Guadalcanal. Alianci zweryfikowali swoje pierwotne plany ofensywne i przystąpili do realizacji operacji Watchtower, czyli zajęcia wyspy. Dało to początek wielomiesięcznej bitwie na wyczerpanie, w której ogromną rolę odegrało lotnictwo obu stron. Po stronie japońskiej nie mogło zabraknąć podstawowego myśliwca lotnictwa cesarskiej marynarki wojennej – legendarnego Mitsubishi A6M Zero.
Po nabyciu w październiku 2001 roku zakładów PZL „Warszawa-Okęcie” S.A. przez koncern EADS-CASA nie zaprzestano rozwoju jednego ze sztandarowych polskich produktów lotniczych – PZL-130 Orlik. Od momentu dostawy pierwszych seryjnych Orlików do Sił Zbrojnych RP w 1994 roku zdobyto pokaźną ilość informacji i doświadczeń, na bazie których prowadzone są prace mające na celu ciągłe unowocześnianie samolotu. Prace rozwojowe prowadzi obecny główny udziałowiec PZL „Warszawa-Okęcie” S.A. – Airbus Defence and Space. Najnowsza wersja samolotu dostosowana do światowych wymagań w zakresie szkolenia lotniczego, nazywana oficjalnie przez producenta MPT (Multi Purpose Trainer), jest propozycją zarówno dla Sił Zbrojnych RP, jak i dla odbiorców zagranicznych.
W 1901 r. Wilbur Wright twierdził, że aby naprawdę poznać zasady lotu trzeba było „zbudować maszynę i zapoznać się z jej charakterystykami w toku prób”. Dzisiaj to twierdzenie wciąż jest aktualne, zwłaszcza w wyjątkowej dziedzinie, jaką są badania w locie – specjalność Centrum Badania Lotu im. Neila A. Armstronga w Edwards w Kalifornii (NASA Armstrong Flight Research Center, oficjalnie znane jako Dryden Flight Research Center). W tej ogromnej bazie z wykorzystaniem najnowszych samolotów badane są nowe koncepcje lotnicze i nowe projekty statków powietrznych.
Jednym z podstawowych narzędzi realizacji amerykańskiej strategii militarnej jest lotnictwo wojskowe, które funkcjonuje w składzie sił powietrznych (US Air Force), marynarki wojennej (US Navy) i piechoty morskiej (US Marine Corps). Przewagę technologiczną nad potencjalnymi przeciwnikami powietrznymi mają zapewnić siłom zbrojnym USA nowoczesne samoloty bojowe i wsparcia, w tym myśliwce wielozadaniowe F-35 Lightning II. Program tego samolotu jest największym w historii i obecnie jednym z najważniejszych przedsięwzięć zbrojeniowych na świecie. F-35 jest samolotem bojowym, w którym wdrożono zasadę walki według koncepcji pętli OODA (Observe, Orient, Decide and Act), w której Lightning II ma obserwować otoczenie, sam będąc niezauważonym, automatycznie wykrywać i śledzić cele, a jego awionika dokonywać fuzji informacji taktycznych, które „podpowiedzą” pilotowi najlepszą decyzję i utrzymają jego koncentrację na celach, a nie na kontrolowaniu samolotu.
27 października br. siły powietrzne Stanów Zjednoczonych ogłosiły zwycięzcę w przetargu na zakup nowego bombowca strategicznego oznaczonego roboczo jako LRS-B (Long Range Strike-bomber). Kontrakt otrzymała firma Northrop Grumman. Wielkim przegranym okazały się występujące ze wspólną ofertą firmy Boeing i Lockheed Martin.
1 lipca 2015 roku z położonego przy centrum produkcyjnym Bell Helicopter lotniska w Amarillo w Teksasie do dziewiczego lotu wzbił się pierwszy prototyp śmigłowca Bell 525 Relentless. Za jego sterami zasiedli piloci doświadczalni Troy Caudill oraz Jeff Greenwood. W ten sposób zapoczątkowano realizowany aktualnie program prób w locie jednego z najbardziej kluczowych produktów w ofercie Bella, który stanowić będzie przeciwwagę dla konkurencyjnych śmigłowców AgustaWestland AW189 oraz Airbus Helicopters H175, będąc zarazem największą cywilną maszyną w ofercie amerykańskiego producenta. Równocześnie nowa maszyna jest pierwszym cywilnym śmigłowcem wyposażonym w system fly-by-wire. Już choćby to czyni nowy śmigłowiec Bella wartym przybliżenia.
Pomimo katastrofy, w wyniku której wiosną tego roku rozbiciu uległ A400M przeznaczony dla tureckich sił powietrznych, program ciężkiego samolotu transportowego Atlas powoli się rozkręca. Ponadto, choć samolot dopiero w 2018 roku pod względem technicznego wyposażenia osiągnie pełnię możliwości realizacji różnorodnych misji taktycznych, już od końca 2013 roku wykorzystywany jest przez użytkowników w realizacji rzeczywistych zadań.
Za najstarszą z powyższych jednostek należy uznać I./ZG 1, której zalążek – II./JG 132 pod dowództwem Maj. Johanna Raithela – powstał 1 kwietnia 1935 r. na lotnisku Jüterborg-Damm.
Po zakończeniu operacji nad Miri i Kuching, stacjonujący w Samarinda II 1-Vl.G.I przygotowywał się do próby powstrzymania kolejnego lądowania Japończyków – słusznie przewidywano, iż celem miała być teraz wyspa Tarakan przy wschodnim wybrzeżu Borneo.
