Po burzliwych latach 90., związanych najpierw z tworzeniem Sił Zbrojnych, a następnie ich dostosowania do nowych realiów, również przełom tysiąclecia upłynął pod znakiem przejścia do nowego etapu reformy Wojsk Lądowych Ukrainy. W lipcu 2000 roku wszedł w życie Państwowy Program Reformy i Rozwoju Sił Zbrojnych Ukrainy na okres do 2005 roku...
Proces powstania i modernizacji pułkowego przeciwlotniczego zestawu rakietowego Strzała-10 (Strieła-10) jest przykładem ewolucyjnego rozwoju uzbrojenia, ciągłego wzrostu jego zdolności bojowych oraz wysokiego stopnia zunifikowania modyfikacji z różnych lat rozwoju. Pomimo swojego wieku Strieła-10 licznie weszła do...
Samolot uderzeniowy (bombowiec frontowy) Su-24 był przez prawie trzy dekady podstawową maszyną przeznaczoną do głębokich uderzeń na cele lądowe i morskie w strefie operacyjnego oddziaływania lotnictwa ZSRR, a później Rosji. Jako nosiciel ładunków konwencjonalnych i jądrowych miał być w ewentualnym konflikcie z NATO podstawowym środkiem...
Po dramatycznych przemianach politycznych, jakie zaszły wraz z upadkiem reżimu Nicolae Ceaușescu, Rumuńskie Siły Powietrzne stanęły przed nowym wyzwaniem – radykalną transformacją strukturalną. W 1993 roku połączono Rumuńskie Wojska Lotnicze z Wojskami Obrony Przeciwlotniczej, a 1 czerwca 1995 roku...
Samobieżny przeciwlotniczy zestaw artyleryjski ZSU-23-4, szerzej znany jako Szyłka, bez wątpienia należy do „kultowych” wzorów uzbrojenia radzieckiego czasów zimnej wojny. Jako środek obrony przeciwlotniczej szczebla pułkowego był szeroko rozpowszechniony nie tylko w armii radzieckiej, ale również wśród...
Akitsushima to okręt pod wieloma względami szczególny. W Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej był jedynym przedstawicielem swojego typu, jednostką w zasadzie eksperymentalną, będącą zmaterializowaniem wizji i teorii japońskich sztabowców w zakresie dalekiego rozpoznania lotniczego sił przeciwnika na bezkresnych obszarach Oceanu Spokojnego.
15 grudnia 1938 roku zastępca DowBrPanc płk Eugeniusz Wyrwiński przesłał do Inspektora Armii gen. dyw. Tadeusza Piskora sprawozdanie mjr. dypl. Franciszka Skibińskiego, szefa sztabu 10. BK, ze stażu we Italii (Włoszech) jaki odbył on latem roku wcześniejszego (L.dz. 505/Tjn.Ćwicz.Reg).
Do maja 1941 roku przemysł radziecki zdołał wyprodukować 1225 czołgów T-34. Do końca roku zamierzano zbudować kolejne 2145 egzemplarzy. Oznaczało to, że do służby liniowej mogło trafić aż 3370 wozów tego typu. Równolegle z produkcja seryjną czołgu prowadzono prace modernizacyjne. Dotyczyły one głównie...
Patrolowo-bombowa łódź latająca Martin PBM Mariner została skonstruowana pod koniec lat 30. Marinery nie zdobyły takiej popularności jak Cataliny, ale były z powodzeniem wykorzystywane do patrolowania, rozpoznania, zwalczania okrętów podwodnych, atakowania żeglugi, poszukiwania i ratownictwa oraz transportu ludzi i ładunków...
Wody wokół niemieckiego wybrzeża w pierwszych dwóch dekadach po zakończeniu II wojny światowej (tj. w latach 40. i 50. XX w.) w związku z ich gęstym zaminowaniem były jednymi z najniebezpieczniejszych dla żeglugi w całej Europie. Z tego względu zadanie oczyszczenia wszystkich akwenów stało się jednym z najważniejszych, jakie czekało na...
Sukcesy okrętów podwodnych na Morzu Śródziemnym podczas II wojny światowej wielokrotnie oznaczały ciężkie straty przeciwnika w ludziach. Jednym z tych, które spowodowały największe, był brytyjski Proteus. Zatopił on między listopadem 1941 r. i marcem 1942 r. trzy statki przewożące setki żołnierzy...
Przyjęty w radzieckiej flocie w 1956 r. nowy system klasyfikacji okrętów sprawił, że zamiast powszechnie używanych na świecie nazw, takich jak korweta, fregata czy niszczyciel, w ZSRR pojawiło się nowe nazewnictwo klasyfikacyjne, wskazujące na główne zadania jednostek, w tym poszukiwanie i niszczenie wrogich podwodniaków.
Cztery pancerniki typu Ersatz Monarch – gdyby je zbudowano – byłyby podczas Iwojny światowej największymi okrętami Austro-Węgier, zapewniającymi flocie tej monarchii hegemonię na Adriatyku i budzącymi respekt na wodach całego Morza Śródziemnego.
Krążownik ciężki Algérie był ostatnią jednostką tej klasy zbudowaną dla francuskiej Marine Nationale. Z uwagi na rezygnację z kolejnych okrętów serii i przeniesienie mocy przerobowych na duże krążowniki lekkie do końca swojego istnienia pozostał jedynakiem, choć oficjalne podręczniki klasyfikują go jako typ Algérie.
Przyjęcie do uzbrojenia Armii Radzieckiej czołgu T-64 miało znaczący wpływ na kierunki rozwoju zarówno radzieckich, jak i światowych ciężkich pojazdów opancerzonych. Zmodernizowana wersja T-64A zapoczątkowała nową klasę, „czołg podstawowy” i stała się pierwszym tego rodzaju pojazdem drugiej, powojennej generacji.
Samolot uderzeniowy (bombowiec frontowy) Su-24 był przez prawie trzy dekady podstawową maszyną przeznaczoną do głębokich uderzeń na cele lądowe i morskie w strefie operacyjnego oddziaływania lotnictwa ZSRR, a później Rosji. Jako nosiciel ładunków konwencjonalnych i jądrowych miał być podstawowym samolotem uderzeniowym...
Krążownik Mikuma został przekazany do służby 29 września 1935 roku. Razem z bliźniaczym Mogami włączony został do Obszaru Morskiego w Kure z czasowym przydziałem do 4. Floty w składzie 7. Dywizjonu Krążowników, przy czym Mogami był jego jednostką flagową. Niebawem Mikuma wraz z pozostałymi okrętami dywizjonu uczestniczył w...
Armatę F-22, mimo licznych błędów i wad konstrukcyjnych oraz problemów związanych z produkcją, należy określić jako znaczący krok w kierunku modernizacji sowieckiej artylerii przeznaczonej dla dywizyjnych pułków artyleryjskich. Istniały możliwości przeprowadzenia głębokiej modernizacji – i szansy tej nie zmarnowano.
W 1931 roku z inicjatywy szefa DepZaopInż, płk. Tadeusza Kossakowskiego, powstały projekty drezyn kolejowych przeznaczonych do transportu czołgów wolnobieżnych typu Renault FT oraz wprowadzanych do WP czołgów rozpoznawczych typu TK. Prosty pomysł wykorzystania silnika czołgowego jako...
Na tyle, na ile trwające dwa i pół dnia walki pozwalają na osąd na temat postawy armii podczas wojny, wydarzenia ostatnich kilku dni pozwalają na rzut oka na ducha bojowego armii polskiej, ponieważ walki toczyły się dosłownie na naszych oczach. Trudno było nie zauważyć, że żołnierze obu stron walczyli z odwagą i sprytem.
