W opublikowanym pod koniec 2022 roku na łamach „TW Historia” tekście dotyczącym Panzertruppen zarysowana została ewolucja polskiego punktu widzenia na zagrożenie ze strony modernizującej się armii niemieckiej. Wraz z tworzeniem przez zachodniego sąsiada Rzeczpospolitej kolejnych dywizji pancernych i lekkich rozszerzał się...
Samoloty Tu-4 zostały oficjalnie przyjęte do wyposażenia radzieckiego lotnictwa w 1948 roku. W pierwszej połowie lat 50. stanowiły podstawowe wyposażenie Lotnictwa Dalekiego Zasięgu. W podstawowej wersji bombowej były przeznaczone do wykonywania indywidualnych lub zmasowanych nalotów na kluczowe obiekty wojskowe i...
USS Wasp był siódmym lotniskowcem US Navy i – nie licząc eksperymentalnego Langleya (CV-1) – najmniejszym okrętem tej klasy zaprojektowanym od podstaw jako lotniskowiec floty. Choć ustępował wielkością Saratodze, Lexingtonowi czy trójce lotniskowców typu Yorktown, okazał się okrętem bardzo przydatnym i potrzebnym zarówno w działaniach...
Po zajęciu Holandii przez Niemcy do Indii Wschodnich dotarło z Europy jeszcze tylko dziesięć ewakuowanych z metropolii wodnosamolotów typu Fokker C.XIVW i jeden C.XIW. Dostawcą nowych maszyn stały się Stany Zjednoczone i przed wybuchem wojny na Dalekim Wschodzie MLD wzbogaciła się o szkolne Ryany STM, zaczęły także przybywać...
Podstawowym założeniem planu rozbudowy i modernizacji polskiej broni pancernej ze stycznia 1937 roku było sformowanie ośmiu batalionów czołgów lekkich stanowiących odwód NW. W kolejnych miesiącach dążono do zastąpienia przynajmniej części maszyn o masie 10–12 ton lepiej uzbrojonymi i opancerzonymi wozami 16–20-tonowymi.
Naddźwiękowy bombowiec strategiczny B-1 Lancer, nazywany popularnie „Bone”, został skonstruowany na przełomie lat 60. i 70. zamiast anulowanego awangardowego B-70 Valkyrie w celu zastąpienia B-52 Stratofortress. Prezydent Carter anulował produkcję seryjną B-1A w 1977 roku, ale jego następca Reagan wznowił program i...
Prawie cała dekada lat 70. XX wieku nie zapisała się w Siłach Zbrojnych PRL jako okres przełomowy, charakteryzujący się wprowadzaniem absolutnych nowości w uzbrojeniu lub wyposażeniu elektronicznym. Kupowano przede wszystkim sprzęt już znany lub jego udoskonalone wersje produkcyjne. Dopiero w latach 1978–1980 pojawiły się pierwsze...
Pocisk manewrujący Tomahawk został skonstruowany w latach 70. na potrzeby US Navy. W latach 80. stał się jednym z symboli zimnej wojny. Kto żył w tamtych czasach, ten być może pamięta, jak „Dziennik Telewizyjny” straszył Polaków wizją wojny jądrowej po rozmieszczeniu przez Stany Zjednoczone w Europie Zachodniej taktycznych pocisków...
Ewentualny konflikt zbrojny w Europie w czasach zimnej wojny toczyłby się pomiędzy siłami Sojuszu Półnoatlantyckiego i Układu Warszawskiego na obszarze lądowym określanym jako europejski teatr działań wojennych. Ten obszar w NATO – z punktu widzenia typowo wojskowego – został podzielony na teatry lądowe...
Radziecki czołg T-80 powstał na bazie prowadzonych w ZSRR wieloletnich prac nad ciężkimi pojazdami wojskowymi napędzanymi turbiną gazową zamiast silnika wysokoprężnego. Pod względem parametrów bojowych nieco przewyższał dwa inne typy wozów tej klasy produkowane równolegle w ZSRR: wersje rozwojowe T-64 oraz „mobilizacyjne” T-72...
W kwestiach rozpoznania i walki radioelektronicznej marynarka wojenna, jako jedyny rodzaj sił zbrojnych, może dysponować platformami okrętowymi, lądowymi i lotniczymi. To daje szerokie spektrum zdobywania niezbędnych informacji, ale jest również kosztowne w utrzymaniu. Obszar rozpoznania i WRE był w miarę możliwości...
W Holandii dość niezwykłym zrządzeniem losu zachowały się dwa okręty z epoki wielkiego przełomu w żegludze i sztuce wojennej, czyli drugiej połowy XIX w. Zaopatrzone w tarany monitory Buffel i Schorpioen stanowią nie tylko cenne zabytki epoki drugiej rewolucji przemysłowej czy też holenderskiej militarnej tradycji morskiej.
Szwedzki krążownik pancerny HMS Fylgia miał wyjątkowo twardy żywot. Jako jedynak w swojej klasie pozostawał w służbie przez blisko 46 lat, przechodząc w jej trakcie generalną przebudowę i zmieniając się nie do poznania. Oficjalnie skończył karierę 1 stycznia 1953 r., ale przez kilka kolejnych lat nadal pełnił różnego rodzaju przydatne funkcje...
Krążowniki rakietowe o napędzie nuklearnym (CGN) do niedawna stanowiły awangardę sił nawodnych marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych (US Navy). Ich gwałtowne wycofanie z eksploatacji nie było przy tym spowodowane ani wyczerpaniem się ich możliwości, ani – tym bardziej – jakimikolwiek ograniczeniami energii jądrowej, a podyktowane...
Dzieje kontrtorpedowca, niszczyciela, okrętu obrony przeciwlotniczej i wreszcie okrętu-muzeum ORP Burza niezmiennie wzbudzają olbrzymie zainteresowanie miłośników historii naszej floty. Choć okręt był już bohaterem wielu publikacji, w tej najnowszej postaramy się przedstawić niecytowane dotąd zbyt szeroko dokumenty związane z...
Samolot bombowy Heinkel He 111 w służbie pułków bombowych Luftwaffe dotrwał do końca II wojny światowej, choć od września 1944 roku na skutek niekorzystnej sytuacji strategicznej, działania bojowe wyposażonych w nie jednostek były zdecydowanie mniej intensywne. Niespodziewanie w tym czasie Heinkle powróciły do ataków na Anglię...
Na początku lat dwudziestych XX wieku WP dysponowało prawdziwym konglomeratem uzbrojenia i wyposażenia. Niekorzystną dla armii różnorodność odnotowywano szczególnie w piechocie i artylerii, gdzie spotkały się najrozmaitsze konstrukcje pochodzące z wielkiej wojny lub nierzadko powstałe jeszcze przed jej wybuchem.
w 1941 roku, kiedy wybuchła wojna na Pacyfiku, Ise i Hyuga były okrętami już w znacznym stopniu przestarzałymi. Japońskie dowództwo było tego świadomie, dlatego okręty te w działaniach morskich na Pacyfiku wykonywały zadania pomocnicze. W 1943 roku obie jednostki wraz z pancernikami Fuso i Yamashiro wchodziły w skład 2. Dywizjonu Pancerników wiceadmirała Shiro Takasu.
Do powstania pierwszych czołgów przyczyniła się paląca konieczność wyposażenia wojsk w opancerzony pojazd torujący piechocie drogę przez gęste zapory z drutu kolczastego. Dopiero w następnej kolejności pojawił się pomysł wykorzystania takiego pojazdu jako środka bezpośredniego wsparcia ogniowego dla piechoty.
Tu-4 (w kodzie NATO nazwany Bull) był pierwszym radzieckim bombowcem strategicznym zdolnym do przenoszenia bomby jądrowej i zarazem ostatnim napędzanym silnikami tłokowymi. Był niemal dokładną kopią amerykańskiego Boeinga B-29 Superfortress – różnił się jedynie zespołem napędowym, uzbrojeniem i niektórymi elementami wyposażenia.
