Rosyjska przewaga militarna nad większością państw europejskich uwidacznia się przede wszystkim nie w ilości klasycznych środków walki, ale w systematycznym utrzymywaniu i rozwijaniu potężnego arsenału rakietowych i rakietowo-odrzutowych systemów taktyczno-operacyjnych, wyposażonych...
Referat z grudnia 1935 roku sporządzony przez dowódcę 1. pam przemawiał, co ciekawe, na niekorzyść motoryzacji armat 75 mm. Pierwszym z argumentów było lepsze dostosowanie armat tego kalibru do ciągu konnego i zbyt słaba jak na trakcję motorową budowa. Drugą sprawą była krótki rzeczywisty zasięg ognia wynikający z płaskiego tor lotu pocisku.
Analiza doświadczeń II wojny światowej doprowadziła radzieckich wojskowych do konstatacji, że najbardziej uniwersalne i efektywne jako środek wsparcia wojsk lądowych były haubice. Łączyły relatywnie niewielką masę własną z prostą konstrukcją i dużą szybkostrzelnością. Miały jednak dwie słabe strony...
Jednostki będące tematem tego artykułu przez wiele lat były owiane mgłą tajemnicy. Stanowiły element przygotowań Układu Warszawskiego do wojny totalnej z użyciem broni masowego rażenia. Polskie obsługi wyrzutni przygotowywały się de facto do przyjęcia od Rosjan „głowic specjalnych” i odpalenia rakiet...
22 grudnia 2017 roku odbyła się konferencja prasowa Polskiej Grupy Zbrojeniowej S.A. podczas której przedstawiony został stan prac oraz wyzwania związane z realizacją programu pozyskania Dywizjonowych Modułów Ogniowych (DMO), wieloprowadnicowych wyrzutni rakietowych dalekiego zasięgu kr. Homar.
Historia motoryzacji armat 120 mm wz. 1878/09/31 została omówiona w jednym z wcześniejszych numerów czasopisma. To krótkie opracowanie nie wyczerpuje jednak poruszanej w nim tematyki, stanowiąc raczej punkt wyjścia do dalszych rozważań dotyczących poprawy właściwości marszowych artylerii ciężkiej WP w latach trzydziestych.
Gdy 1 sierpnia 1944 roku wybuchło w Warszawie zbrojne powstanie polskiego ruchu oporu, słabo uzbrojone i rozproszone pododdziały konspiracyjne musiały zmierzyć się z silnym oraz dobrze uzbrojonym garnizonem niemieckim. Jego najwartościowszym elementem był silny kontyngent Luftwaffe, głównie w postaci 80. Pułku Artylerii Przeciwlotniczej
Artyleryjskie wyrzutnie rakietowe HIMARS (High Mobility Artillery Rocket Systems) znalazły w tym roku kolejnego odbiorcę zagranicznego – Rumunię. Projekt pozyskania przez kraj z południa Europy nowych systemów rakietowych wart jest przybliżenia z kilku powodów, między innymi z uwagi na szybkość wyboru docelowego rozwiązania...
Działania bojowe prowadzone przez wojska lądowe w zasadzie nie mogą odbyć się bez wsparcia artyleryjskiego. Pododdziały „boga wojny” odgrywają istotną rolę w zarówno w natarciu, obronie, czy działaniach opóźniających. Artyleria ma możliwość izolowania pola walki, osłaniania skrzydeł i odcinków w ugrupowaniu bojowym...
Motoryzacja artylerii jako całości, a szczególnie jednostek artylerii ciężkiej, była w połowie lat trzydziestych zagadnieniem szeroko omawianym w prasie fachowej zarówno pod względem sprzętowym, jak i operacyjno-strategicznym. W swoim artykule Kilka słów o artylerii motorowej z 1936 roku ppłk Tadeusz Bogdanowicz wskazał, że zarówno państwa europejskie...
Już w XIX w. w wielu armiach dostrzegano potrzebę posiadania sprzętu artyleryjskiego, który mógłby być używany w górach. Ze względu na trudny teren i konieczność korzystania ze ścieżek lub w najlepszym razie kiepskich dróg, pod koniec stulecia wykrystalizowały się zasadnicze cechy takich dział: niewielka masa i możliwość szybkiego rozkładania...
W odpowiedzi na coraz liczniejsze zagrożenia z powietrza od 2006 roku w Stanach Zjednoczonych finansowany jest program Zintegrowanej Obrony Powietrznej i Przeciwrakietowej Armii (Army Integrated Air and Missile Defense, AIAMD), który ma umożliwić połączenie różnych istniejących i rozwijanych systemów...
Wiele wskazuje na to, że trwający już ponad dekadę program pozyskania dywizjonowego modułu ogniowego wieloprowadnicowych wyrzutni rakietowych, kryptonim Homar, może w tym roku znaleźć finał w postaci podpisania stosownego kontraktu.
Silna obrona przeciwlotnicza jest fundamentem funkcjonowania sprawnego systemu obrony państwa. Zapewnia przeżywalność określonej infrastrukturze krytycznej, pozwala na osłonę wojsk własnych, uniemożliwia przeciwnikowi bezkarne działanie w przestrzeni powietrznej kraju.
Kompleks rakietowy szczebla operacyjno-taktycznego OTRK (ros.: Оперативно-Тактический Ракетный Комплекс) o nazwie Iskander został opracowany jako następca systemów 9K72 Elbrus (NATO SS-1c Scud-B). Jednak 8 grudnia 1987 roku Stany Zjednoczone i ZSRR sygnowały układ o likwidacji rakiet średniego i krótkiego zasięgu INF...
W 2016 roku minęła pierwsza połowa okresu realizacji rosyjskiego Państwowego Programu Zbrojeniowego na lata 2011-2020 (ros. GPW-2020). W tym czasie Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej otrzymały kilkadziesiąt nowych i zmodernizowanych zestawów przeciwlotniczych i przeciwrakietowych kilkunastu typów...
Użycie klasycznych dział, ze względu na ich znaczną masę, wszędzie tam, gdzie występuje trudny teren i brak sieci drożnej powoduje określone problemy z ich transportem. Jednak rozwój lotnictwa, a nim wojsk powietrznodesantowych spowodował,że na poważnie zajęto się nowymi konstrukcjami broni ciężkiej...
We wrześniu 1939 r. mieliśmy ich ponad 300. To najprawdopodobniej właśnie one odpowiadały za największą liczbę zestrzelonych maszyn Luftwaffe. Armaty przeciwlotnicze kal. 40 mm, bo o nich mowa, opracowane zostały w szwedzkich zakładach zbrojeniowych Bofors Aktiebolaget.
Oprócz dział artylerii polowej i przeciwpancernej, opisanych w dwóch poprzednich numerach „Poligonu”, w ZSRR po zakończeniu wojny produkowano także holowane armaty przeciwlotnicze. Doświadczenia Armii Czerwonej wyniesione z II wojny światowej...
Koniec zimnej wojny, wraz z towarzyszącym mu politycznym odprężeniem oraz redukcjami wydatków na obronność, a w konsekwencji decyzjami o ograniczeniu liczebności sił zbrojnych wielu krajów europejskich, doprowadził do istotnych redukcji w siłach zbrojnych wielu państw europejskich.
