Od początku II wojny światowej jedną z największych bolączek Wehrmachtu był brak odpowiedniej liczby środków transportu artylerii. Problem ten nasilił się wraz z rozpoczęciem działań na froncie wschodnim.
Doświadczenia I wojny światowej jasno wskazywały, że piechota musi być wyposażona w środki obrony przed czołgami. Początkowo zastanawiano się nad zastosowaniem dział uniwersalnych, które mogłyby wspierać w walce piechotę, a w krytycznych momentach pełnić rolę artylerii przeciwpancernej.
Wysokie wydatki na zbrojenia w skali świata są w dużym stopniu napędzane przez Bliski Wschód, a w szczególności przez arabskie państwa Zatoki Perskiej. Niektóre z nich zdają się mieć wręcz nieograniczone rezerwy finansowe na zakupy sprzętu wojskowego.
Konieczność zastąpienia znajdujących się na wyposażeniu Wojska Polskiego wysłużonych RPG-7 oraz niespełniających wymagań pola walki RPG-76 każe postawić pytanie jaki powinien być przyszły granatnik przeciwpancerny szczebla drużyny/plutonu.
O supermocarstwowej roli Rosji w wymiarze militarnym decyduje jej potencjał nuklearny. Państwo to przejęło ostatecznie całą spuściznę ZSRR, jeśli idzie o broń masowej zagłady.
Artyleria nie bez podstaw nazywana była „Bogiem Wojny” - jej ogień zwykle jest decydujący dla skuteczności prowadzonych działań. Stanowi ona ogromne zagrożenie nie tylko dla siły żywej, ale też pojazdów opancerzonych.
Na tegorocznym Międzynarodowym Salonie Przemysłu Obronnego w Kielcach można było obejrzeć m.in. elementy systemu przeciwlotniczego Pilica, w tym Przeciwlotniczy Zestaw Rakietowo Artyleryjski ZUR-23-2SP Jodek.
Od dłuższego czasu Rewolucyjne Siły Zbrojne Kuby starają się dostosowywać swoje uzbrojenie do zmieniających się potrzeb. Na przeszkodzie stoją przede wszystkim ograniczenia budżetowe, wskutek czego nie wchodzi w rachubę najprostsze rozwiązanie – kompleksowy zakup nowoczesnego sprzętu za granicą.
Jedną z pierwszych decyzji administracji prezydenta Baracka Obamy w sferze bezpieczeństwa narodowego była dalsza budowa lądowego komponentu obrony przed pociskami balistycznymi w oparciu o pociski rodziny SM-3, dotąd przenoszone tylko przez okręty US Navy.
Solidna budowa, wytrzymałość i prostota produkcji podwozia czołgu Pz.Kpfw. IV sprawiła, że w latach drugiej wojny światowej w oparciu o nie skonstruowano szereg różnego rodzaju wozów, począwszy od dział szturmowych, poprzez samobieżne zestawy przeciwlotnicze...
21 kwietnia br. Prezydent RP Bronisław Komorowski ogłosił wyniki kolejnego etapu przetargu na śmigłowiec wielozadaniowy dla Sił Zbrojnych RP i poinformował o rekomendowaniu zestawu Patriot w postępowaniu na przeciwlotniczy i przeciwrakietowy zestaw rakietowy średniego zasięgu Wisła...
Jedno serce, wiele wersji – takim hasłem belgijska firma CMI Defence promuje swój najnowszy produkt, rodzinę modułowych systemów wieżowych Cockerill 3000, której pierwsi przedstawiciele zostali zaprezentowani podczas salonu IDEX-2015 w Abu Zabi. Cockerill 3000 to konstrukcja unikalna, ponieważ...
Realizacja, rozpoczętej w listopadzie 2010 r. pracy rozwojowej „Modernizacja przenośnego przeciwlotniczego zestawu rakietowego Grom, kryptonim Piorun”, powoli zbliża się do finału. Aktualny termin jej zakończenia to wrzesień bieżącego roku. Nie może zatem dziwić, że choć jej wyniki otoczone są tajemnicą, coraz więcej powstałych w jej ramach urządzeń jest prezentowanych publicznie.
Prace nad środkami obrony przeciwrakietowej rozpoczęto w ZSRR w latach 50. XX wieku, gdy coraz bardziej realne stawało się zagrożenie atakiem z użyciem pocisków balistycznych przenoszących głowice jądrowe, wobec których wszystkie istniejące środki obrony przeciwlotniczej były bezradne.
Pierwsze dwa nowoczesne przeciwlotnicze i przeciwrakietowe zestawy rakietowe (każdy z dwiema jednostkami ogniowymi) średniego zasięgu, mające zostać pozyskane w ramach programu Wisła, trafią do Polski najwcześniej po 36 miesiącach od podpisania umowy, a więc – realnie patrząc – najwcześniej w roku 2019.
Amerykański koncern Raytheon kontynuuje prace nad nową stacją radiolokacyjną, zdolną do obserwacji przestrzeni w zakresie 360°, mającą w perspektywicznym zestawie Patriot NG zastąpić, obecnie wykorzystywane, radary kierowania ogniem AN/MPQ-53 i AN/MPQ-65.
SU-76 było najliczniejszym sowieckim działem samobieżnym w okresie drugiej wojny światowej. Nie imponowało siłą ognia ani solidnym opancerzeniem, ale było proste w produkcji i obsłudze, niezawodne i udzielało piechocie skutecznego bezpośredniego wsparcia artyleryjskiego.
Informacje, jakie w ostatnich tygodniach docierają z Niemiec i Włoch, mogą wskazywać, że ci, którzy przed kilkoma miesiącami „pogrzebali” amerykańsko-europejski zestaw przeciwlotniczy MEADS bynajmniej nie musieli mieć racji. Europejscy partnerzy programu bardzo poważnie zastanawiają się bowiem...
7 stycznia 2015 r. 3. Flotylla Okrętów zainaugurowała nowy rok szkoleniowy. Po raz pierwszy w historii uroczystość odbyła się poza Portem Wojennym w Gdyni-Oksywiu. Na jej miejsce wybrano najnowszą jednostkę Marynarki Wojennej, która wchodzi właśnie w skład gdyńskiej flotylli...
