Według potwierdzonych danych w trakcie agresji na Ukrainę armia rosyjska straciła ponad tysiąc egzemplarzy lufowych systemów artyleryjskich – zarówno tych holowanych, jak i samobieżnych. Zrekompensowanie tych strat produkcją bieżącą okazało się niemożliwe. Holowane systemy artyleryjskie obecnie praktycznie nie są w Rosji produkowane, a...
Obecna wojna rosyjsko-ukraińska przekonująco pokazuje, jak ogromną rolę w działaniach odgrywa artyleria, w tym jej część rakietowa. Zarówno armia agresora, jak i Siły Obrony Ukrainy szeroko korzystają z systemów pochodzenia sowieckiego, sięgających czasów zimnej wojny. Część z nich przeszła modernizację.
W dniu 20 grudnia 2023 roku 18. Pułk Artylerii, po wcześniejszej weryfikacji przeprowadzonej na toruńskim poligonie, przejął pierwsze operacyjne elementy bateryjnego modułu Bezzałogowego Systemu Poszukiwawczo-Uderzeniowego Gladius. Wdrożenie następuje w iście ekspresowym tempie, wszak umowę z wojskiem podpisano raptem w maju 2022 roku.
Chińska Republika Ludowa budowę naziemnego komponentu rakietowej obrony przeciwlotniczej rozpoczęła w końcu lat 50. XX wieku za sprawą dostaw sprzętu radzieckiego. Przez dekady nie posiadano zdolności i kompetencji do opracowania własnych rozwiązań tej klasy. Zmieniło się to wraz z przełomem wieków, kiedy...
Trwająca już niemal dwa lata pełnoskalowa inwazja Rosji na Ukrainę pokazała – wbrew niektórym wcześniejszym przewidywaniom – wiodącą rolę artylerii lufowej w uzyskiwaniu przewagi w walce. Rosyjska armia używa w tym konflikcie wielu typów licznych systemów artyleryjskich. Duże nasycenie środkami artyleryjskimi jest spuścizną...
Latem 2021 roku do uzbrojenia słowackich wojsk lądowych przyjęto pierwszą partię opracowanych przez rodzimych konstruktorów armatohaubic samobieżnych kal. 155 mm, powszechnie znanych pod nazwą Zuzana-2. Obecnie działo jest także promowane dla innych armii i wykorzystywane bojowo w pełnoskalowym konflikcie, bowiem trafiło...
Ze względu na swoje położenie obszar Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej odgrywał ważną rolę w planach radzieckich sztabowców. Stosunkowa bliskość tego terenu (a zwłaszcza jego zachodnich obwodów) do europejskich krajów NATO uczyniła z niego naturalne miejsce do rozmieszczenia strategicznych jednostek rakietowych.
Wprowadzenie do wojsk przenośnych przeciwlotniczych zestawów rakietowych, znanych szeroko pod skrótem MANPADS, zapewniło nawet małym pododdziałom skuteczniejszą niż artyleria przeciwlotnicza obronę przed środkami napadu powietrznego. Po okresie dynamicznego rozwoju w trakcie zimnej wojny, epoka konfliktów asymetrycznych...
Przeciwlotniczy zestaw rakietowy 9K33 Osa stworzono w celu ochrony przed atakami z powietrza licznych dywizji strzelców zmotoryzowanych armii radzieckiej. Główną ideą kompleksu jest prostota, niewysoka cena, mniejszy zasięg w porównaniu z zestawem Kub przeznaczonym dla dywizji pancernych, ale z kolei autonomia, wyższa mobilność...
Historia użycia w polskich siłach zbrojnych radzieckich kierowanych przeciwlotniczych systemów rakietowych nieuchronnie zbliża się ku końcowi. Warto więc wrócić do samych początków i przybliżyć dwa pierwsze systemy – Dwina i Wołchow – od których wszystko się zaczęło.
Zachodni sąsiad Rzeczpospolitej w 1926 roku przystąpił do realizacji tajnych prac określanych jako projekt osuszania terenów i ochrony przeciwpowodziowej. W rzeczywistości prowadzona na wschodniej granicy Niemiec „akcja melioracyjna” stanowiła etap przygotowawczy do powstania tzw. wału wschodniego...
Ze względu na odizolowanie geograficzne Wysp Japońskich jednym z najbardziej prawdopodobnych scenariuszy agresji zbrojnej skierowanej przeciwko Japonii jest atak lotniczy i/lub rakietowy. Zagrożenie to znacznie wzrosło w ostatnich trzech dekadach, wraz z rozwojem północnokoreańskich rakiet balistycznych i broni jądrowej.
O podejmowanych i planowanych działaniach w zakresie tworzenia systemu naziemnej zintegrowanej obrony powietrznej w ramach programów: Pilica+, Mała Narew, Narew i Wisła oraz systemu artylerii rakietowej Homar z zastępcą szefa Agencji Uzbrojenia, a jednocześnie Pełnomocnikiem Ministra Obrony Narodowej do spraw...
Postęp w dziedzinie lotniczych środków rażenia i użycia bezzałogowych statków powietrznych zmusił radzieckie Ministerstwo Obrony w połowie lat 70. XX wieku do przeglądu wymagań dla istniejących przeciwlotniczych zestawów rakietowych (pzr) i zainicjowania powstania nowego przeciwlotniczego zestawu rakietowego szczebla dywizji o kryptonimie Tor.
Proces powstania i modernizacji pułkowego przeciwlotniczego zestawu rakietowego Strzała-10 (Strieła-10) jest przykładem ewolucyjnego rozwoju uzbrojenia, ciągłego wzrostu jego zdolności bojowych oraz wysokiego stopnia zunifikowania modyfikacji z różnych lat rozwoju. Pomimo swojego wieku Strieła-10 licznie weszła do...
Wkrótce szwajcarska „neutralna” armia pozyska nowo opracowany przez rodzimych inżynierów moździerz samobieżny Mörser 16. Powstał on na bazie wcześniejszej konstrukcji znanej pod nazwą Bighorn. Prace nad obecnym modelem trwały dość długo i nie do końca przebiegały zgodnie z zamierzeniami. W minionych latach napotykały one bowiem na...
Samobieżny przeciwlotniczy zestaw artyleryjski ZSU-23-4, szerzej znany jako Szyłka, bez wątpienia należy do „kultowych” wzorów uzbrojenia radzieckiego czasów zimnej wojny. Jako środek obrony przeciwlotniczej szczebla pułkowego był szeroko rozpowszechniony nie tylko w armii radzieckiej, ale również wśród...
W ostatnich dniach kwietnia br. podpisane zostały dwie umowy wykonawcze o łącznej wartości przekraczającej kwotę 15 mld PLN brutto na pozyskanie głównych elementów dla łącznie 22 baterii Zestawów Rakietowo-Artyleryjskich Pilica+. System ten będzie najniższą warstwą, nowo budowanego w Polsce naziemnego, wielowarstwowego systemu...
Rosyjskie siły zbrojne dysponują kilkunastoma typami lądowych, lotniczych i morskich systemów rakietowych o przeznaczeniu taktyczno-operacyjnym i operacyjnym, czyli przeznaczonych do zwalczania ważnych celów w strefie bezpośrednich działań bojowych i na zapleczu przeciwnika. W czasie agresji na Ukrainę użyto ich wszystkich, choć z różnym skutkiem.
Armatę F-22, mimo licznych błędów i wad konstrukcyjnych oraz problemów związanych z produkcją, należy określić jako znaczący krok w kierunku modernizacji sowieckiej artylerii przeznaczonej dla dywizyjnych pułków artyleryjskich. Istniały możliwości przeprowadzenia głębokiej modernizacji – i szansy tej nie zmarnowano.
