Vickers – cekaem Jego Królewskiej Mości

Michał Mackiewicz

Wprowadzony do uzbrojenia armii brytyjskiej w listopadzie 1912 r. cekaem Vickers Mk I kal. 0,303 cala (7,7 mm) stanowił rozwinięcie karabinu Maxima. Zachowując zasadnicze ułomności systemu maximowskiego, od którego definitywnie odeszli dopiero Niemcy ze swym epokowym MG 34, ogólny układ i zasadę działania, konstruktorzy z koncernu Vickers, Sons and Maxim Co Ltd stworzyli dzieło dalece doskonalsze, niezaliczane do klasyków stworzonych ongiś przez genialnego Amerykanina. W wyniku stopniowego upraszczania wewnętrznych mechanizmów i konsekwentnego zbijania wagi z „ociekającego brązem” Maxima, światło dzienne ujrzał karabin, którego frontowa żywotność przeszła najśmielsze oczekiwania i zyskała mu wiekopomną sławę. Armia brytyjska nie rozstawała się z nim przez kolejne 55 lat (wycofany został z uzbrojenia dopiero w 1968 r.), dzięki czemu Vickers Mk I stał się jednym z najdłużej pozostających w linii cekaemów w historii. Niniejszy artykuł poświęcony jest jego wersji lądowej (Land Pattern), dostosowanej do naboju .303, w konfiguracji z podstawą Mk IV. Historia pozostałych wersji cekaemów Vickersa (zwłaszcza lotniczych) wymaga odrębnego potraktowania.

Pełna wersja artykułu w magazynie Poligon 6/2015