Trauma znaczy ból

 

 

 

 

 

W praktyce broń ta okazała się mało efektywna, a jej właściciele poszukując skutecznych środków obrony często przystosowywali ją do strzelania różnymi elementami rażącymi. Uzmysłowiło to decydentom, że nie tędy droga. Dlatego w 1995 roku Komitet do Spraw Nauki i Przemysłu rosyjskiego MSW stworzył specjalny zespół, prowadzący prace nad programem tzw. grażdanskogo orużija (broni obywatelskiej) przeznaczonego do samoobrony. w jego skład wchodzili specjaliści techniczni różnych ministerstw i przemysłu obronnego oraz przedstawiciele resortów siłowych. W myśl założeń autorów programu, broń ta powinna być zdolna do zapewnienia skutecznej obrony przez użycie pocisku z jednej strony o zdolności rażenia wystarczającej dla odparcia napadu, ale z drugiej powodującego stosunkowo niski poziom obrażeń niebezpiecznych dla życia i zdrowia człowieka. Psychologowie podkreślali, że świadomość „nieletalności” tej broni pomoże w samoobronie, gdyż człowiek podejmując decyzję o obronie nie będzie musiał przełamywać bariery podjęcia decyzji o użyciu broni. Pozbawiony obaw o zabicie przeciwnika zareaguje szybciej, zwiększając szanse na wyjście z niebezpiecznej sytuacji obronną ręką. Wprowadzenie tego typu broni z możliwością szerokiego nabywania przez obywateli wymagało wypracowania kompromisu między prawem obywatela do obrony życia i mienia, a prawem społeczeństwa do ograniczenia przestępstw z wykorzystaniem broni palnej – także tej obywatelskiej. MSW dopuszczało jej wprowadzenie jedynie pod warunkiem daleko posuniętej odporności na przeróbkę do miotania pocisków z klasycznej amunicji o znacznej sile rażenia, która pozwoliłaby wykorzystać ją w celach kryminalnych. Drogą do osiągnięcia tego celu stało się odwrócenie zasady działania klasycznej broni palnej, której pociski miotane są z lufy – tu elementem zastępującym lufę miała się stać łuska stworzonego od podstaw naboju kalibru z założenia większego niż jakakolwiek dostępna na rynku amunicja do broni krótkiej, by uniemożliwić przeróbkę. w czasie dyskusji postulowano także, by zwiększyć uniwersalność zastosowania broni obywatelskiej przez wprowadzenie nabojów różnego przeznaczenia: zarówno o działaniu psychofizycznym (hukowo- błyskowe, traumatyczne, gazowe) do odstraszenia i czasowego obezwładnienia napastnika, jak i amunicji alarmowo-sygnalizacyjnej, umożliwiającej przekazywanie sygnałów ratunkowych w lesie, górach czy na morzu.

 

 

Pełna wersja artykułu w magazynie Strzał 9/2009