Stormrider i Future Task Force – wielodomenowe systemy bezzałogowe Grupy WB

Mariusz Cielma

Grupa WB przyzwyczaiła nas już, że w każdej kolejnej edycji MSPO swoimi zainteresowaniami sięga po coraz to nowsze obszary technologicznej i biznesowej aktywności. Do rozwoju powietrznych bezzałogowców czy systemów łączności przywykliśmy, w ubiegłym roku byliśmy świadkami porozumień z Hanwha Aerospace w sprawie produkcji amunicji dla artylerii rakietowej. Tym razem nie było inaczej. Spółki Grupy WB zaprezentowały nowości i warto tym razem zwrócić uwagę przynajmniej na dwie z nich – nawodne systemy bezzałogowe Stormrider i lądowy pododdział przyszłości Future Task Force.

Stormrider

W zakresie nawodnych bezzałogowców na lidera przemysłowego w Grupie WB wskazana została spółka Radmor, znana głównie z systemów łączności czy mikroelektroniki, ale anegdotycznie można przypomnieć, że jest znad morza, z Gdyni. Niewielu obserwatorów będzie chyba zaskoczonych, że Grupa WB – posiadając bardzo bogate doświadczenia i kompetencje w powietrznych bezzałogowcach, systemach kierowania i automatyzacji, rozpoznania i identyfikacji, a także środkach łączności – sięgnęła po coraz popularniejsze już na świecie rozwiązania bezzałogowe w domenie morskiej. Demonstrator jednostki USV (Unmanned Surface Vehicle) pokazywany był już przez Grupę WB w ostatnich miesiącach, między innymi na kwietniowej „paradzie dronów” zorganizowanej przez MON w Wesołej w Warszawie. Już wówczas zapowiadano, że do Kielc przywiezione zostanie już zdecydowanie bardziej docelowe rozwiązanie. W sierpniu zresztą pojawiły się pierwsze zdjęcia z testów USV z Zatoki Gdańskiej. Tak na scenie pojawił się rozpoznawczo-uderzeniowy Stormrider. Sama konstrukcja została dopracowana pod kątem dzielności morskiej, ale wywodzi się z rozwiązań popularnych w naszym kraju stoczni jachtowych. Morski bezzałogowiec z Radmoru mierzy 8,5 m długości, ma prawie 3 m szerokości i wypiera 3 tony. Do jego napędu zastosowano silnik wysokoprężny oraz strugowodny. Założeniom konstruktorów przyświecało, aby dobrze znosiła trudy operowania na przykład na Bałtyku, z jego często wymagającymi warunkami, falą czy wiatrami (USV ma wykonywać zadania przy stanie morza 3). Koncepcja budowy jest jednak wtórna wobec systemów zadaniowych, które Stormrider otrzymał i dzięki którym uzyskał nieformalny przydomek „morskiego Gladiusa”, nawiązującego tym samym do chyba najbardziej zaawansowanego systemu powietrznego Grupy WB, którym jest właśnie poszukiwawczo-uderzeniowy Gladius.

Wypełniający dużą część stoiska ekspozycyjnego Grupy WB na MSPO 2025 rozpoznawczo-uderzeniowy Stormrider otrzymał cały zestaw sensorów i efektorów. Dla budowy świadomości sytuacyjnej USV otrzymać miał (częściowo osadzony na maszcie) zestaw złożony z niezależnej głowicy obserwacyjnej z narzędziami do pracy zarówno w warunkach dziennych, jak i nocnych, radar nawigacyjny, echosondę oraz sonar. Środki rażenia tworzyć ma bezzałogowe stanowisko strzeleckie Arex ZMU-05N (Navy) z wkm kal. 12,7 mm, wyposażone w integralny zestaw z kamerą światła dziennego i podczerwieni oraz dalmierz laserowy. System kierowania zestawu wyposażono przy tym w funkcję automatycznego śledzenia. ZMU-05N można łatwo integrować z jednostką, a jego środki rozpoznania wspomagać mogą również inne systemy uzbrojenia. Dodatkowo jednostkę ognia na bezzałogowcu tworzyć będą przenoszone w hermetycznych kontenerach powietrzne bezzałogowce Warmate (w odmianach rozpoznawczej TL-R i uderzeniowej TL-C) oraz mniejsze X-Fronter (wersji V lub H). W przyszłości nie wyklucza się zwiększenia narzędzi do rażenia na przykład o przeciwpancerny pocisk kierowany. Wiadomo od przynajmniej roku, że Grupa WB współpracuje z Wojskowym Instytucie Technicznym Uzbrojenia w projekcie ppk Moskit. W działaniach quasi policyjnych jednostkę można wyposażyć w uzbrojenie nieśmiercionośne. Wszystkie elementy odpowiadające za sterowanie, łączność i transmisję danych zintegrowano poprzez własne rozwiązania Grupy WB.

Pełna wersja artykułu w magazynie NTW 9/2025