Projekt munduru dla Marynarki Wojennej

 


Michał Sitarski


 

 

 

Projekt munduru dla Marynarki Wojennej

 

 

 

W ostatnim czasie nastąpiło zintensyfikowanie prac, zmierzających do wprowadzenia do wyposażenia Wojska Polskiego nowych wzorów umundurowania. W bieżącym roku zostały wyprodukowane serie próbne mundurów, które poddano testom w kraju oraz podczas misji zagranicznych. 29 września 2008 r. w łódzkim Ośrodku Badawczo–Wdrożeniowym Służby Mundurowej odbyła się konferencja, poświęcona doświadczeniom i uwagom, jakie pojawiły się po zakończeniu prób nowych mundurów. W jej trakcie wyrażono również potrzebę stworzenia nowego munduru dla Marynarki Wojennej RP, mającego zastąpić niepopularnego „smerfa” oraz mundur polowy. Dla jej zaspokojenia powstał wstępny projekt takich mundurów.

 
 

 

 


 

Projekt nowego munduru stworzony został przez dziennikarzy prasy fachowej, zajmujących się na co dzień problematyką umundurowania, wyposażenia indywidualnego oraz oporządzenia wojskowego – Mateusza Kurmanowa, Michała Sitarskiego oraz Adama Dubiela. Pierwsze dwa egzemplarze zostały uszyte przez firmę Kama, będącą producentem obecnie używanych w WP mundurów. Dotychczas używany mundur ćwiczebny marynarza, będący de facto zubożoną wersją munduru polowego Wojsk Lądowych, wykonany z jednobarwnej tkaniny, nie jest – niestety - ani ładny, ani funkcjonalny. Nasz projekt ma w zamierzeniu zapewnić możliwie duży komfort użytkowania, dostosowanie do specyfiki służby w ciasnych wnętrzach okrętów oraz nowoczesny wygląd, a mundur polowy – wyróżnianie się marynarzy na tle żołnierzy pozostałych rodzajów Sił Zbrojnych. Oba wzory nowych mundurów (ubiór polowy i ubiór okrętowy) opierają się na podobnym kroju bazowym, ale różnią się szczegółami, uwzględniającymi różną specyfikę służby załóg okrętów i pododdziałów pełniących służbę na lądzie. Proponowana odzież ma być wykonana z tkaniny typu rip-stop, charakteryzującej się wysoką oddychalnością, składem materiałowym 40PE/60CO i gramaturą 220 g/m2. Kierując się sugestiami marynarzy, nie przewidujemy wodo- i olejoodpornego wykończenia tkaniny, z uwagi na fakt, że ogranicza ono znacznie oddychalność, a użytkownik i tak w czasie złych warunków atmosferycznych ubrany będzie w specjalistyczną odzież ochronną, zaś podczas prac wiążących się z ryzykiem zabrudzenia – w odpowiedni kombinezon roboczy. Oba mundury przewidziane są jako odzież całoroczna, z zastrzeżeniem, że w dni chłodniejsze czy przy złych warunkach atmosferycznych marynarze zakładać będą odpowiednie ocieplacze oraz ochronną odzież zewnętrzną. Wykonanie mundurów w dwóch wariantach, jak to ma miejsce obecnie w Wojskach Lądowych, mija się z celem, gdyż mundur z grubszej, cięższej tkaniny i tak nie zapewni odpowiedniego komfortu w chłodne dni, za to we wnętrzu okrętu spowoduje jego spadek, niepotrzebnie dogrzewając użytkownika. Dodatkowo mundur z grubszej tkaniny schnie znacznie wolniej niż cienki, przewiewny rip-stop. Odzież, przeznaczona do użycia na pokładach jednostek pływających, ma być wykonana z jednobarwnej tkaniny w kolorze nasyconego granatu (tzw. Navy Blue), zaś ubiór polowy – w nowym wzorze kamuflażu (roboczo nazwany Szkwał), różnym od używanego w Wojsku Polskim, opartego na wykorzystaniu makro i mikrowzoru, dodatkowo zapewniającego skuteczne maskowani e w paśmie bliskiej podczerwieni. Forma kamuflażu zbliżona jest do wzorów stosowanych w armiach niemieckiej, fińskiej i duńskiej. Projekt powstał w oparciu o rozwiązania wykorzystane w mundurach pokładowych Sił Morskich Królestwa Szwecji (SSD 93), MCCUU Korpusu Piechoty Morskiej USA, ACU, używanego w US Army, a także te, stosowane przez komercyjne firmy, zajmujące się szyciem umundurowania.

 

Pełna wersja artykułu w magazynie NTW 12/2008

Wróć

Koszyk
Facebook
Tweety uytkownika @NTWojskowa Twitter