„Optyczne radary”

 

 

Opisując poszczególne rozwiązania skorzystałem z przedstawionego w części 1 podziału systemów EO/IR na dwie grupy. W pierwszej z nich wyraźnie zarysowuje się podział na sensory optoelektroniczne montowane na systemach uzbrojenia oraz na głowice montowane na jednej podstawie z radarami kierowania uzbrojeniem lub samym uzbrojeniem. Ponieważ większość z tych systemów (Goalkeeper, Phalanx, czy Kasztan) była opisywana na naszych łamach oddzielnie, bądź w ramach szerszych zagadnień, w tym artykule pominę je. Całkowicie pominąłem również pojedyncze kamery instalowane bezpośrednio na armatach, gdyż najczęściej spełniają one tylko zadanie kontroli ognia, a do strzelania służą jedynie w reżimie awaryjnym. Drugą grupę opisywanych w tym materiale urządzeń stanowią głowice optoelektroniczne umieszczone na samodzielnej podstawie. Ich opis rozpoczyna się od jednego z najlepiej „wyposażonych” systemów optoelektronicznych typu Mirador, by później pokazać, jak w miarę potrzeb zmienia się liczbę i zadania sensorów w poszczególnych, nawet pochodzących od tego samego producenta rozwiązaniach. Alei tu sprawa się obecnie komplikuje, ponieważ miniaturyzacja tej klasy głowic doprowadziła do sytuacji, że mogą one pracować samodzielnie, ale mogą być również montowane na systemach uzbrojenia.