Operacja kurska - rozstrzygnięcie

Andrij Charuk

Pod koniec 2024 roku wojska ukraińskie kontynuowały okupację rejonowego miasteczka Sudża oraz przyległych terenów w rosyjskim obwodzie kurskim. W tym czasie dawno już minęły wszystkie terminy, wyznaczone przez Władimira Putina,zlikwidowania ukraińskich wojsk znajdujących się od miesięcy na terytorium Rosji. Lotnictwo rosyjskie bez skrupułów bombardowało własne terytorium, a oddziały ukraińskie prowadziły na okupowanym obszarze Rosji manewrową obronę, ponosząc przy tym oczywiście straty, ale również zadając je przeciwnikowi.

Kurska „huśtawka”

Praktycznie przez całą drugą połowę grudnia 2024 roku rosyjskie wojska starały się prowadzić działania ofensywne i trzeba dodać, osiągając pewne sukcesy. 11 grudnia odnotowano postęp ich oddziałów w kierunku wsi Plochowo, położonej nad rzeką Pseł, na prawym skrzydle ukraińskiego ugrupowania, znajdującego się w pobliżu granicy z Ukrainą. Na lewym skrzydle pododdziały 106. Dywizji Powietrznodesantowej (w tym 51. Pułk) 12 grudnia całkowicie przejęły kontrolę nad Dariino. Walki o tę wieś, położoną na północny zachód od Sudży, trwały przez kilka dni. Dla zrozumienia wielkości tych wiosek dodajmy: przed wojną liczba mieszkańców Plochowa nie przekraczała 500 osób, a Dariino liczyło mniej niż 150 mieszkańców. Wszystkie miejscowości kontrolowane przez ukraińskie wojska na zajętej części Kurszczyzny to były wsie, z wyjątkiem Sudży. Walki toczyły się w pasach leśnych w pobliżu Swierdlikowa i Nowo-Iwanówki, kontynuowano rosyjski nacisk na Martynówkę, a wszystko to działo się na lewym skrzydle ukraińskiego zgrupowania.

W okresie od 16 do 24 grudnia dowództwo rosyjskie skoncentrowało wysiłki na próbach likwidacji wyłomu między Małą Łoknią a Pogrebkami (na północ od Sudży), ciągle utrzymywanym przez ukraińskie wojska. Z powodu aktywnegoprzeciwdziałania ukraińskich oddziałów z użyciem dronów, Rosjanie musieli działać niewielkimi grupami i pododdziałami piechoty (do kompanii) z 34. SamodzielnejBrygady Strzelców Zmotoryzowanych oraz innych jednostek. Użycie techniki pancernej zostało ograniczone do minimum. Ukraińcy stosowali nawet uderzenia rakietowe z użyciem wyrzutni rakietowych M142 HIMARS (pociski GMLRS z głowicami kasetowymi) na skupiska sił przeciwnika. Przykładowo 16 grudnia, dwoma takimi rakietami, uderzonow przeciwnika znajdującego się między wsiami Mała Łoknia i Kruglenkoje. W takich warunkach trudno było liczyć na przełamanie ukraińskiej obrony. Niemniej jednak udało się osiągnąć pewne lokalne sukcesy. 19 grudnia rosyjskie wojska zajęły wieś Russkoje Porecznoje, a 24 grudnia Kruglenkoje, położone odpowiednio na wschód i zachód od Małej Łokni. Ukraińskie wojska starały się także izolować strefę działań wojennych, przeprowadzając ataki rakietowe na obiekty oddalone od rejonu Sudży. 20 grudnia silny atak rakietowy z wykorzystaniem HIMARS dotknął rosyjskie wojska w mieście Rylsk (ok. 30 km od granicy z Ukrainą), a w nocy z 24 na 25 grudnia HIMARS przeprowadziły atak na punkt dowodzenia 810. Samodzielnej Brygady Piechoty Morskiej, który znajdował się w opuszczonym budynku cywilnym w mieście Lgow (60 km na północ od Sudży).

Równocześnie pojawiało się coraz więcej świadectw udziału w walkach po stronie rosyjskiej żołnierzy z Korei Północnej (KRLD). 19 grudnia rzecznik Pentagonu, generał major Patrick Ryder, poinformował, że według ocen USA w obwodzie kurskim zostało zabitych i rannych „kilkuset” żołnierzy koreańskich. Główny Zarząd Wywiadu Ukrainy tego samego dnia z kolei przekazał, że wojska północnokoreańskie działają na południe (w rejonie Plochowo), na wschód (rejon Russkoj Konopielki) oraz na południowy wschód od Sudży(rejon Ułanok). Później doniesienia o stratach północnokoreańskich wojsk zaczęły rosnąć. Prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski 23 grudnia oświadczył, że ponad 3000 żołnierzy Korei Północnej zostało zabitych lub rannych w obwodzie kurskim, co stanowić miało około jednej czwartej całej liczebności zgrupowania koreańskiego (łącznie 12 000 ludzi) skierowanego do tego obwodu. Narodowa Służba Wywiadu Republiki Korei (NIS) 26 grudnia potwierdziła, że ukraińskie Siły Operacji Specjalnych przejęły rannego północnokoreańskiego żołnierza w obwodzie kurskim.

Pod koniec grudnia szala zwycięstwa w walkach w obwodzie kurskim przechyliła się lokalnie na stronę Ukrainy. W dniach 26–29 grudnia ukraińskie wojska starały się prowadzić działania ofensywne w kilku miejscach linii frontu. 28 grudnia odzyskały kontrolę nad wsią Kruglenkoje, a 31 grudnia opublikowano materiał wideo nagrany przez żołnierzy 6. Pułku Ranger Sił Operacji Specjalnych, pokazujące oczyszczanie pozycji rosyjsko-koreańskich. Geolokalizacja tego wideo pozwoliła ustalić, że była to faktycznie wieś Kruglenkoje. Zarejestrowano również postęp na północy, wzdłuż drogi Sudża–Lgow, w rejonie wsi Pogrebki.

Podczas gdy ukraińskie wojska prowadziły działania ofensywne na północ i zachód od Sudży, Rosjanie starali się zaatakować u podstawy ukraińskiego włamania na Kurszczyźnie. 29 (według innych danych 30) grudnia odzyskali kontrolę nad wsią Czerkaskaja Konopielka, położoną na prawym skrzydle, na południowy wschód od Sudży. Takie kierunki rosyjskich działań stwarzały potencjalne zagrożenie odcięcia ukraińskiego zgrupowania od granicy i jego okrążenia, jednak na tym etapie Rosjanom brakowało sił do osiągnięcia tego celu.

Pełna wersja artykułu w magazynie NTW 5/2025