Od Nautilusa do pierwszej serii

 

Na początku 1939 roku zainteresowanie amerykańskich oficerów i decydentów  alternatywnym systemem napędowym dla okrętów podwodnych przykuła energia  atomowa. W pierwszym spotkaniu, które odbyło się 17 marca tego roku w  budynku Departamentu Marynarki w Waszyngtonie, uczestniczyli: dr George  Pegram – jeden z czołowych fizyków amerykańskich z Uniwersytetu Columbia, wadm. Harold G. Bowen – szef Biura ds. Systemów Napędowych, dr Enrico Fermi – specjalista w dziedzinie energii atomowej,  kmdr Hollis Cooley – szef Laboratorium Rozwojowego Marynarki oraz dr Ross  Gunn – fizyk z tegoż Laboratorium. W czasie spotkania omówiono możliwość wykorzystania reakcji łańcuchowej  materiałów promieniotwórczych do stworzenia nowych rodzajów broni. Trzy dni  później zaprezentowano koncepcję ich zastosowania do napędu okrętów  podwodnych. W toku dyskusji przyznano, że teoretycznie jest ona możliwa w  realizacji, ale na razie stanowi wizję odległej przyszłości. Namacalnym  owocem spotkania było przyznanie przez Bowena kwoty 1500 USD, którą miało  pochłonąć rozpoczęcie prac nad zagadnieniami związanymi z reakcją jądrową. Były to pierwsze środki przeznaczone na ten cel przez rząd Stanów Zjednoczonych.