Marynarka Wojenna w Budżecie 2010

Janusz Walczak

Marynarka Wojenna

w Budżecie 2010

Niestety, nie są znane zamierzenia trzeciego dysponenta środków, Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, który dysponuje znacznymi funduszami na remonty i utrzymanie okrętów. Inspektorat nie ma w zwyczaju publikowania swoich planów wynikających z realizacji budżetu MON.

Remonty i Modernizacje okrętów
W wykazie DZSZ MON znalazła się informacja o modernizacji i doposażeniu okrętu rozpoznania radioelektronicznego projektu 863 ORP Nawigator z budżetem do wykonania w latach 2010–2011. Koszt tego przedsięwzięcia oszacowano na 40 mln PLN, z wykorzystaniem budżetu w kwocie 25 mln PLN w roku bieżącym oraz kolejnych 15 mln w przyszłym. Modernizacja obejmie wymianę znacznej części urządzeń elektronicznych systemów rozpoznania. Wobec tego powyższa kwota wydaje się być niewielka, biorąc pod uwagę fakt, że jednostka musi zostać wyremontowana także w części ogólnookrętowej (remont okrętu transportowo-minowego ORP Lublin kosztował ponad 28 mln zł i obejmował wyłącznie prace naprawcze bez modernizacji, a to daje obraz skali prac związanych z remontami jednostek pływających). Specyfikacja modernizacji jest objęta klauzulą niejawności, co w wypadku rozpoznania wojskowego jest rzeczą naturalną. Jednak niepokoi inna tendencja, zauważalna także w pozostałych przygotowaniach do remontów okrętów wojennych. Ministerstwo Obrony Narodowej odstępuje od przeprowadzenia postępowań przetargowych zakończonych aukcją elektroniczną na rzecz negocjacji z jednym wykonawcą – Stocznią Marynarki Wojennej S.A w Gdyni. Wygląda to na pakiet socjalny kosztem potencjału obronnego państwa. Minister ON Bogdan Klich wielokrotnie podkreślał, że transparentne przetargi pozwalają obniżyć ceny na produkty nawet o 20–25% od wartości wyjściowej. Niemal publiczne przeprowadzenie aukcji elektronicznej na zakup, w ramach pilnej potrzeby operacyjnej, bezpilotowych środków rozpoznawczych i śmigłowców transportowych dla Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Afganistanie wydaje się to potwierdzać. Niekonsekwencja w wypadku zakupów dla sił morskich jest niebezpiecznym odstępstwem, szczególnie dla budżetu Marynarki Wojennej, a w konsekwencji potencjału obronnego na morzu. Podobnie wygląda sprawa z planowanym rozpoczęciem w tym roku programu remontowego dwóch okrętów rakietowych projektu 1241RE. Od razu należy zaznaczyć, że nie ma mowy o modernizacji jednostek, a jedynie o remoncie związanym z przywróceniem stanu systemów ogólnookrętowych na poziomie z czasu wcielania ich do służby. W jego ramach zostaną wymienione układy napędowe na obu okrętach – po dwie pary turbin mocy szczytowej i marszowych, elektrownie okrętowe (po trzy agregaty) oraz przywrócona sprawność systemów okrętowych, elektronicznych, obserwacyjnych. itp. Cały program, zgodnie z aktualnymi szacunkami, ma zostać zrealizowany do pierwszego kwartału 2013 r. i pochłonąć 200 mln PLN. Z tego na rok 2010 przewidziano ok. 82 mln PLN, głównie na rozpoczęcie prac, planowanie, projektowanie, zamówienie systemów napędowych na Ukrainie oraz agregatów prądotwórczych w Polsce. Jednak w tym wypadku może się to okazać wartością niedoszacowaną, gdyż MON żąda od DZSZ, podobnie jak w przypadku postępowania na modernizację Nawigatora, odstąpienia od procedury otwartego przetargu i aukcji elektronicznej na rzecz negocjacji z jednym wykonawcą – SMW, znajdującą się w stanie postępowania upadłościowego, na które sąd wyraził zgodę 22 grudnia 2009 roku. Dodatkowo stan upadłości nie gwarantuje zabezpieczenia remontu oraz dotrzymania terminów (modernizacja i remont Czernickiego trwały 8 miesięcy dłużej, czyli 70% czasu więcej od planowanego, a SMW musi zapłacić 20% wartości kontraktu jako kary umowne, co jest niemożliwe z uwagi na roszczenia, które mają w stosunku do niej wierzyciele, w tym Skarb Państwa). Przy czym nie jest najważniejsze, że wykonawca zapłaci kary, ale szkody wywołane w potencjale obronnym i negatywny wpływ na ogólną sytuację MW.

Pełna wersja artykułu w magazynie NTW 3/2010