Modernizacja wojskowego systemu rozpoznania radiolokacyjnego niemieckich sił zbrojnych
Niemieckie ministerstwo obrony rozpoczęło program modernizacji naziemnego systemu rozpoznania i kontroli przestrzeni powietrznej Air Defense Ground Environment (ADGE), którego realizatorami i beneficjentami będą siły powietrzne (Luftwaffe).
Luftwaffe ma otrzymać cztery nowe stacje radiolokacyjne dalekiego zasięgu, które zostaną włączone w skład narodowego systemu German Air Defence Ground Environment (GEADGE) wchodzącego w skład sojuszniczego zintegrowanego systemu obrony powietrznej Integrated Air Defence System (IADS). Wcześniej, w sierpniu 2010 roku, dla niemieckich sił powietrznych zamówiono sześć stacji radiolokacyjnych Thales Ground Master 400 (GM-400) pracujących w paśmie S (2,3-2,5/2,7-3,7GHz). Urządzenia, które są oznaczane w Luftwaffe GM-406F, mają układ nadawczy o większej mocy, co pozwala na zwiększenie zasięgu wykrywania o około 20 procent w stosunku do wariantu GM-403. Umowa o wartości 121,7 mln USD, została zrealizowana w latach 2013-2015, a nowe radiolokatory zastąpiły cztery urządzenia Raytheon HR-3000 pracujące w paśmie S i dostarczone jeszcze w latach 80. ub. wieku.
W br. ma zostać rozpoczęta procedura pozyskania kolejnych czterech stacji radiolokacyjnych, które powinny zastąpić urządzenia Lockheed Martin AN/TPS-77 pracujące w paśmie L (1,215 GHz – 1,4GHz), zakupione w latach 1988-1993. Nie podjęto decyzji, czy mają być zakupione – alternatywnie – radary dozoru przestrzeni powietrznej zdolne jedynie do wykrywania obiektów balistycznych, czy urządzenia zdolne do współpracy w ramach systemu BMD (Ballistic Missile Defence). W pierwszym przypadku konkurentami mogą być zmodyfikowane urządzenie Thales GM-400 oraz radiolokator Lockheed Martin TPS-77, w tym drugim przypadku wyborem mogłaby być naziemna wersja radaru Thales SMART-L, oznaczana SMART-L ERC, pracującego w paśmie L. Decyzja o wymaganiach warunkujących przeznaczenie radarów ma zapaść do końca roku, tak aby umowa zakupu mogła być sygnowana w 2020 lub 2021 roku, równolegle powinny być rozpoczęte prace modernizacyjne w zakresie infrastruktury na wybranych posterunkach radiolokacyjnych na terenie kraju. Dostawy zamówionych radarów powinny być zrealizowane w latach 2023-2025.
Niemieckie siły powietrzne oczekują natomiast zakupu i wprowadzenia do eksploatacji czterech wielofunkcyjnych radiolokatorów nowej generacji, wchodzących w skład pododdziałów dowodzenia batalionów (dywizjonów) zestawów Lockheed Martin MEADS/IRIS-T – w ramach narodowego systemu obrony powietrznej Taktisches Luftverteidigungssystem (TLVS). Propozycjami w tym segmencie są najnowsza wersja radiolokatora Thales Ground Master 200 (GM-200), pracującego w paśmie S (2-4 GHz) lub wielofunkcyjny radiolokator Thales GM-60 Multi-Mission Radar (MMR). Wybór docelowej konstrukcji ma nastąpić w tym roku, a urządzenia mają być dostarczane w tempie jedno rocznie w latach 2019-2022. Poza tym zamówione ma być 14 radiolokatorów krótkiego zasięgu w ramach programu Leichtes Flugabwehr System (LeFlaSys), zakładającego wprowadzenie nowych urządzeń do manewrowych pododdziałów obrony przeciwlotniczej wojsk. W tym zakresie propozycjami są również wspomniane Thales GM-200 lub GM-60. Według obecnych planów pierwsza partia czterech urządzeń ma być dostarczona w 2022 roku, a kolejne w tempie jeden-dwa radary rocznie. Ostatnim projektem w zakresie systemów radiolokacyjnych jest zakup – w latach 2021-2023 – trzech radarów krótkiego zasięgu w ramach projektu Nah- und Nächstbereichsschutz (NNbS) dla pododdziałów przeciwlotniczych i przeciwrakietowych bardzo krótkiego zasięgu do obrony baz wojskowych. Łącznie niemieckie wojska lądowe mają w latach 2019-2030 pozyskać 21 nowych systemów radiolokacyjnych różnych klas.
tekst i foto: Tomasz Kwasek