Messerschmitt Me 262A-2a Blitzbomber Cz. II

Szymon Tetera

W grudniu 1944 roku ustał napływ samolotów Me 262 przeznaczonych dla lotnictwa bombowego. Od tego miesiąca Luftwaffe skoncentrowała się na wyposażaniu w odrzutowce Messerschmitta jednostek myśliwskich, w tym jednostek bombowych mających pełnić zadania w obronie powietrznej Rzeszy.

KG 51 nad frontem zachodnim

Jesienią 1944 roku promień operacji bombowych wykonywanych na Me 262A-2 ustalono na 250 km. Do celu samoloty leciały zwykle kluczami po cztery maszyny, które znajdowały się w odległości 25-30 m od siebie. W kierunku celu zmierzano na wysokości około 4 tys. m, lecąc z prędkością 675 km/h. Podstawowy ładunek stanowiły dwie bomby o masie 250 kg, które zrzucano nurkując pod kątem 35 stopni do wysokości około 1000 m. Dużą uwagę przywiązywano do opróżnienia przed atakiem tylnego zbiornika paliwa. Powrót na lotnisko następował na wysokości 1000-1200 m, przy czym formację klucza rozluźniano, tak że poszczególne maszyny znajdowały się w odległości 60-90 m od siebie.

2 listopada II/KG 51 uszkodzony został jeden z czterech wysłanych na akcję Me 262. Był to samolot Wk Nr 170010 (9K+CL) pilotowany przez dowódcę 5./KG 51 Hptm Eberharda Winkela. Usiłował on zaskoczyć innego brytyjskiego Tempesta, nie zadbał o należną obserwację swojej tylnej półstrefy i został zaskoczony przez inną maszynę tego typu, która uszkodziła jego Messerschmitta, m.in. odstrzeliwując owiewkę. Poraniony jej odłamkami Winkel, dla którego był to już 40. lot bojowy na odrzutowcu, zdołał powrócić do bazy. Brytyjski 274. Sqn odnotował około godz. 15.00 uszkodzenie aż trzech Me 262.

            7 listopada akcje bojowe przeprowadziło 16 Me 262. 13 listopada alianci przeprowadzili na to lotnisko nalot dywanowy, w wyniku którego spore straty poniósł personel naziemny I/KG 51, zginęło również dwóch pilotów – Oblt. Merlau i Uffz Hoffman, a ranni zostali Ofw. Köhler i oficer medyczny Dr. Denkhaus.

Pełna wersja artykułu w magazynie TW Historia nr specjalny 6/2016