Wojska forteczne i Linia Maginota w ogniu walk 1939–1940

Jarosław Chorzępa

Wojska forteczne i Linia Maginota

w ogniu walk 1939–1940

W ostatniej części artykułu poświęconej historii Linii Maginota przedstawiono skrótowo organizację wojsk fortecznych i warunki życia w umocnieniach oraz przebieg walk wiosną 1940 roku. Jedynie hasłowo omówiono walki szerzej znane z dostępnej w Polsce literatury, skupiając się na mniej znanych epizodach zmagań.

Wojska forteczne
Przed wybuchem wojny istniało 13 pułków piechoty fortecznej (RIF – Régiment d`infanterie de Fortresse), dodatkowo bataliony niektórych pułków piechoty (RI – Régiment d`infanterie) były przeznaczone i specjalnie szkolone do walki w oparciu o umocnienia (z 1., 43., 91., 60. RI) tam, gdzie nie znajdowały się grupy warowne. Umocnienia na granicy ze Szwajcarią obsadzały jednostki tworzące półbrygadę pirenejską (Demibrigade Pyrennes). W ramach mobilizacji sformowano 41 RIF (przeważnie do batalionu starego RIF dodawano dwa bataliony rezerwistów, otrzymując w ten sposób nowy RIF, powstały też RIF całkowicie złożone z rezerwistów), stworzono także dwa nowe pułki piechoty przeznaczone do walki w terenie ufortyfikowanym. W roku 1940 pułki forteczne sztucznie połączono w forteczne „dywizje” i korpusy, dzięki czemu armia francuska osiągnęła „na papierze” stan ponad 100 dywizji.

Pełna wersja artykułu w magazynie Poligon 3/2009

Wróć