Junkers Ju 86

Szymon Tetera

Opracowany w połowie lat 30. XX wieku samolot Ju 86 był odpowiedzią zakładów Junkers na podwójne zapotrzebowanie tego okresu, dotyczące szybkiego samolotu komunikacyjnego oraz nowoczesnego bombowca. Maszyna była budowana w dużej liczbie na potrzeby gwałtownie rozwijającego się niemieckiego lotnictwa. Wzbudziła także zainteresowanie szeregu odbiorców zagranicznych, którzy zakupili ją na potrzeby lotnictwa cywilnego i wojskowego, często w wersjach silnikowych opracowanych na ich życzenie. Samolot szybko się jednak zestarzał i jego produkcję zakończono przed wybuchem II wojny światowej.

Samolot Junkers Ju 86 powstał na zlecenie Niemieckiego Ministerstwa Lotnictwa, które wspólnie z liniami lotniczymi Deutsche Lufthansa, zaproponowało niemieckim firmom lotniczym opracowanie projektu nowoczesnego samolotu metalowej konstrukcji, nadającego się do wykorzystania zarówno w roli bombowca jak i szybkiego samolotu pasażerskiego. Wiosną 1934 roku Junkers otrzymał zamówienie na pięć prototypów, z których trzy miały powstać w wersji wojskowej, a dwa w cywilnej.

Na czele zespołu konstrukcyjnego Junkersa stał inż. Ernst Zindel. Projekt maszyny opierał się o rozwiązania zastosowane w samolotach pasażerskich Ju 52/3m (skrzydła) i Ju 60/160 (kadłub). Trójdzielny płat samolotu składał się z centropłata o rozpiętości niewiele większej od szerokości kadłuba oraz konsoli zewnętrznych, do których montowano gondole silników oraz klapy. Centropłat i konsole zewnętrzne były oparte konstrukcyjnie o trzy dźwigary. Zastosowano trapezowy obrys skrzydeł z zaokrąglonymi końcówkami. Lotki nietypowo umieszczone poniżej krawędzi spływu skrzydeł, służyły także jako klapolotki. Usterzenie poziome podparte zastrzałami, z dwoma statecznikami pionowymi. Nietypowej konstrukcji było wciągane podwozie główne – każdy zespół oparty został o wahacz w kształcie litery V, do którego mocowano koła i osłony podwozia, a całość wciągana była do komory podwozia przez amortyzator.

W celu uzyskania wysokiej prędkości maksymalnej w miejsce tradycyjnie stosowanego wowczas przez Junkersa krycia blachą falistą zastosowano krycie blachą gładką. Celem wydłużenia zasięgu projektowanego samolotu zdecydowano się na użycie właśnie opracowanych w zakładach Junkersa dwusuwowych silników wysokoprężnych Jumo 205. Jednostki te miały nietypową konstrukcję mając sześć cylindrów i dwanaście tłoków, pracujących przeciwstawnie parami.

Jako że proponowane jednostki napędowe nie były gotowe na czas, pierwszy prototyp Ju 86ab1 (później Ju 86 V1, W.Nr.4901, D-AHEH) napędzany był dziewięciocylindrowymi silnikami Siemens SAM 22 o mocy 550 KM, które poruszały dwułopatowe śmigła drewniane o stałym skoku typu Schwarz. Maszyna została oblatana 4 listopada 1934 roku. Próby samolotu w powietrzu wykazały zbyt słabą reakcję na stery oraz niestateczność kierunkową. Niezbędne stały się więc modyfikacje, skutkujące zmianą obrysu stateczników pionowych. W czasie przebudowy samolotu na grzbiecie kadłuba zainstalowano stanowisko strzelca pokładowego, a zaraz za krawędzią spływu skrzydeł wysuwane w trakcie lotu dolne stanowisko strzeleckie.

Pełna wersja artykułu w magazynie TW Historia nr specjalny 4/2022