Junkers Ju 90 i Ju 290
Szymon Tetera
Junkers Ju 90 i Ju 290
W latach trzydziestych ubiegłego wieku linie lotnicze Deutsche Lufthansa zamówiły w zakładach Junkersa opracowanie, na podstawie zarzuconego przez Luftwaffe bombowca strategicznego Ju 89, samolotu pasażerskiego Ju 90. Po wybuchu drugiej wojny światowej, wariant rozwojowy tej ostatniej maszyny, oznaczony Ju 290, stał się ponownie samolotem bojowym, i była to największa seryjnie budowana maszyna bojowa, jaką wprowadzono do wyposażenia Luftwaffe.
Junkers Ju 89 był obok Dorniera Do 19 jedną z dwóch maszyn budowanych w ramach programu tzw. bombowca uralskiego. W zakładach Junkersa skonstruowaniem odpowiedniego samolotu zajął się zespół pod kierownictwem inż. Ernsta Zindela. Maszyna została zaprojektowana przy wykorzystaniu doświadczeń z prac nad dwusilnikowym samolotem Ju 86. Ju 89 posiadał całkowicie metalową konstrukcję, z centralną sekcją płata zintegrowaną z konstrukcją kadłuba. Skrzydła składały się z pięciu sekcji: centropłata do którego mocowano gondole wewnętrznych silników, dwóch segmentów wewnętrznych z zamocowanymi gondolami silników zewnętrznych oraz dwóch segmentów zewnętrznych. Zdwojone usterzenie pionowe było podobne do znanego z Ju 86. Napęd pierwszego prototypu, oblatanego 1 grudnia 1936 r., Ju 86V-1 stanowiły cztery silniki rzędowe typu Junkers Jumo 210A o mocy 690 KM każdy. Drugi prototyp, oznaczony Ju 89V-2 i oblatany 12 sierpnia 1937 r., był napędzany przez cztery silniki rzędowe typu Daimler-Benz DB 600A o mocy 960 KM każdy i otrzymał zwiększoną powierzchnię sterów kierunku. Z uwagi na niewystarczające osiągi obu samolotów oraz brak zainteresowania sztabu Luftwaffe wdrożeniem do służby bombowców strategicznych programy Ju 89 i Do 19 zostały zarzucone, decyzją z 29 kwietnia 1937 r. Prototyp Ju 89V-2 zdołał się jeszcze zapisać w historii lotnictwa ustanawiając dwa rekordy świata. 4 czerwca 1938 r. z ładunkiem 5000 kg osiągnął wysokość 9312 m, a cztery dni później z ładunkiem 10 000 kg – 7242 m.
Junkers Ju 90
Obok rozwoju lotnictwa wojskowego, lata trzydzieste ubiegłego wieku były też czasem triumfu lotnictwa komunikacyjnego. W związku z zainteresowaniem zgłaszanym przez Deutsche Lufthansa, w zakładach Junkersa postanowiono stworzyć na bazie Ju 89 samolot transportowy. Oficjalne zamówienie na taki samolot Junkers otrzymał 1 stycznia 1937 r. Prace projektowe przebiegały dwutorowo. Inż. Kraft opracowywał wersję transportową oznaczoną Ju 90S (Schwer – ciężki), a inż.Zindel pasażerską – oznaczoną Ju 90B i przystosowaną do przewozu w komfortowych warunkach 38–40 pasażerów. Z niedoszłego bombowca przejęto konstrukcję skrzydeł, podwozie oraz sekcję ogonową. Samolot otrzymał natomiast nowy kadłub o prostokątnym przekroju poprzecznym, zaokrąglającym się na grzbiecie. Do napędu samolotów seryjnych planowano użyć dopiero opracowywane silniki BMW 139 zbudowane w układzie podwójnej gwiazdy i mocy startowej 1550 KM. W związku z rezygnacją z programu Ju 89 Ministerstwo Lotnictwa Rzeszy wyraziło zgodę na użycie gotowych już elementów przewidzianych dla Ju 89V-3 do budowy prototypu Ju 90V-1.
Junkers Ju 90
Obok rozwoju lotnictwa wojskowego, lata trzydzieste ubiegłego wieku były też czasem triumfu lotnictwa komunikacyjnego. W związku z zainteresowaniem zgłaszanym przez Deutsche Lufthansa, w zakładach Junkersa postanowiono stworzyć na bazie Ju 89 samolot transportowy. Oficjalne zamówienie na taki samolot Junkers otrzymał 1 stycznia 1937 r. Prace projektowe przebiegały dwutorowo. Inż. Kraft opracowywał wersję transportową oznaczoną Ju 90S (Schwer – ciężki), a inż.Zindel pasażerską – oznaczoną Ju 90B i przystosowaną do przewozu w komfortowych warunkach 38–40 pasażerów. Z niedoszłego bombowca przejęto konstrukcję skrzydeł, podwozie oraz sekcję ogonową. Samolot otrzymał natomiast nowy kadłub o prostokątnym przekroju poprzecznym, zaokrąglającym się na grzbiecie. Do napędu samolotów seryjnych planowano użyć dopiero opracowywane silniki BMW 139 zbudowane w układzie podwójnej gwiazdy i mocy startowej 1550 KM. W związku z rezygnacją z programu Ju 89 Ministerstwo Lotnictwa Rzeszy wyraziło zgodę na użycie gotowych już elementów przewidzianych dla Ju 89V-3 do budowy prototypu Ju 90V-1.
Pełna wersja artykułu w magazynie Lotnictwo 8/2009