Jedenastka z kopytami
Wojciech Weiler
Jedenastka z kopytami
Po doskonałych klonach Nineteen Eleven zrobionych przez S&W i Siga, do producentów najsłynniejszego pistoletu świata dołączył także brazylijski Taurus ze swym PT 1911. Choć w Polsce Jedenastki te nie są jak na razie sprzedawane, to już się pojawiły w efekcie indywidualnego importu. Wiele sobie obiecując, z niecierpliwością czekałem na możliwość postrzelania z Taurusa – kopytny 1911 na zdjęciach prezentował się bardzo kusząco. W końcu się udało: spotkanie z Bykiem sprawiło mi ogromną przyjemność, ale i kilka drobnych rozczarowań.
Zasada działania
Pistolet samopowtarzalny, działający na zasadzie wykorzystania energii krótkiego odrzutu lufy, ryglowany przez przekoszenie lufy w płaszczyźnie pionowej. Połączenie lufy z zamkiem za pomocą dwóch występów ryglowych na grzbiecie lufy, które wchodzą w przeznaczone dla nich gniazda ryglowe, wykonane wewnątrz płaszcza zamka. Pionowy ruch tylnego końca lufy powodujący odryglowanie i zaryglowanie jej przewodu sterowany ruchomym ogniwkiem, połączonym z brodą lufy oraz osią zatrzasku zamka, która jednocześnie jest osią główną broni. Mechanizm spustowy pojedynczego działania (SA) z regulowanym ogranicznikiem jałowego ruchu spustu. Mechanizm uderzeniowy typu kurkowego, z kurkiem zewnętrznym i umieszczoną w zamku przerzutową iglicą. Sprężyna uderzeniowa w chwycie broni. Sprężyna powrotna owinięta na długiej żerdzi i umieszczona pod lufą. Zabezpieczenia: obustronny bezpiecznik nastawny, automatyczny bezpiecznik chwytowy, ząb zabezpieczający kurka, samoczynna blokada iglicy i zamykany na kluczyk zamek w kurku. Muszka i celownik umocowane do zamka na jaskółczy ogon i dociśnięte śrubami. Jednorzędowy ośmionabojowy magazynek pudełkowy. Broń całostalowa lub ze szkieletem z lekkiego stopu, wykańczana na kilka sposobów, zależnie od wersji. Okładki chwytu z tworzywa sztucznego, drewna lub masy perłowej.
Pistolet samopowtarzalny, działający na zasadzie wykorzystania energii krótkiego odrzutu lufy, ryglowany przez przekoszenie lufy w płaszczyźnie pionowej. Połączenie lufy z zamkiem za pomocą dwóch występów ryglowych na grzbiecie lufy, które wchodzą w przeznaczone dla nich gniazda ryglowe, wykonane wewnątrz płaszcza zamka. Pionowy ruch tylnego końca lufy powodujący odryglowanie i zaryglowanie jej przewodu sterowany ruchomym ogniwkiem, połączonym z brodą lufy oraz osią zatrzasku zamka, która jednocześnie jest osią główną broni. Mechanizm spustowy pojedynczego działania (SA) z regulowanym ogranicznikiem jałowego ruchu spustu. Mechanizm uderzeniowy typu kurkowego, z kurkiem zewnętrznym i umieszczoną w zamku przerzutową iglicą. Sprężyna uderzeniowa w chwycie broni. Sprężyna powrotna owinięta na długiej żerdzi i umieszczona pod lufą. Zabezpieczenia: obustronny bezpiecznik nastawny, automatyczny bezpiecznik chwytowy, ząb zabezpieczający kurka, samoczynna blokada iglicy i zamykany na kluczyk zamek w kurku. Muszka i celownik umocowane do zamka na jaskółczy ogon i dociśnięte śrubami. Jednorzędowy ośmionabojowy magazynek pudełkowy. Broń całostalowa lub ze szkieletem z lekkiego stopu, wykańczana na kilka sposobów, zależnie od wersji. Okładki chwytu z tworzywa sztucznego, drewna lub masy perłowej.
Pełna wersja artykułu w magazynie Strzał 3/2009