Jak prawidłowo nazywać?

Zbigniew Ciekot, Jarosław Kończak

Jak prawidłowo nazywać?

O samochodach (podwoziach) w Wojsku Polskim

Członkowstwo Polski w Układzie Warszawskim wymusiło konieczność posiadania dużej ilości pojazdów, wśród których znaczny odsetek to sprzęt o wysokiej mobilności taktycznej - terenowy, co wynikało z ofensywnej doktryny bloku wschodniego. Przemiany polityczne, jakie miały miejsce w latach 90. XX wieku, zaowocowały zmianą doktryn militarnych państw-członków rozwiązanego Układu Warszawskiego. Na tej fali Polska rozpoczęła starania o przystąpienie do Sojuszu Północnoatlantyckiego, zakończone akcesją do niego w 1999 r. Zabiegi polityczne przebiegały w znacznie szybszym tempie jednak znacznie szybciej niż zmiana struktur systemu logistycznego i dostosowanie sprzętu transportowego do przyjętej w Wojsku Polskim doktryny obronnej. Sztab Generalny WP,dostosowując nowe  zadania stawiane przed siłami zbrojnymi w aspekcie perspektywicznej współpracy z armiami państw NATO oraz znając niezadowalający stan techniczny parku samochodowego, podjął w połowie lat 90. ub. w. działania mające na celu zmianę struktury systemu transportowego.

Zadanie związane z opracowaniem nowej koncepcji zlecono Wojskowemu Instytutowi Techniki Pancernej i Samochodowej w ramach umowy nr 10/97 z dnia 1 września 1997 r. W toku pracy uwzględniano uwagi napływające od przedstawicieli głównych użytkowników sprzętu transportowego, tj. logistyk dowództw: Wojsk Lądowych, Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, Marynarki Wojennej, Garnizonu Warszawa oraz Generalnego Zarządu Planowania  Strategicznego SG WP. Prowadzone badania i analizy obejmowały: identyfikację i ocenę aktualnego stanu parku samochodowego SZ RP, wymagania stawiane poszczególnym pojazdom w armiach NATO, zasady funkcjonowania struktury systemu transportowego oraz studia związane ze zmianami organizacyjnymi SZ RP. Dodatkowym celem było również sprecyzowanie wymagań taktyczno-technicznych na poszczególne elementy wchodzące w skład samochodowego systemu transportowego, opracowanie programu informatycznego umożliwiającego naliczanie należności pojazdów dla jednostek wojskowych wykonujących zadania transportowe oraz stworzenie podstaw do budowy systemu paletyzacji towarów i konteneryzacji przewozów. Innym rozpatrywanym wówczas zagadnieniem było oszacowanie możliwości wytwórczych krajowego przemysłu motoryzacyjnego w kontekście uzupełniania parku samochodowego nową techniką. Realizacja przyjętych zadań siłami kilku niezależnych zespołów nadzorowanych przez WITPiS zaowocowała opracowaniem „Koncepcji Nowej Struktury Transportu Samochodowego SZ RP”, zatwierdzonej w dniu 28 grudnia 1999 r. przez Szefa Sztabu Generalnego WP. Tym samym cel pracy został osiągnięty.

Przyjęta koncepcja zawiera wynik analizy struktur parków transportowych armii państw NATO oraz krajowe  uwarunkowania związane ze stanem aktualnym na koniec lat 90. XX wieku. Przyporządkowanie poszczególnych grup pojazdów do konkretnych poziomów zastosowania (taktyczny, operacyjny, strategiczny) określa, że pojazdy danej grupy spełniają wszystkie wymagania decydujące o możliwości zastosowania na danym poziomie. W tym przypadku pojazdy użytkowane na poziomie taktycznym, gdzie występuje najwyższy stoNATO oraz krajowe  uwarunkowania związane ze stanem aktualnym na koniec lat 90. XX wieku. Przyporządkowanie poszczególnych grup pojazdów do konkretnych poziomów zastosowania (taktyczny, operacyjny, strategiczny) określa, że pojazdy danej grupy spełniają wszystkie wymagania decydujące o możliwości zastosowania na danym poziomie. W tym przypadku pojazdy użytkowane na poziomie taktycznym, gdzie występuje najwyższy stopień wymagań, mogą być zastosowane w pozostałych poziomach. Niedługo minie dziesięć lat od przyjęcia nowej struktury systemu transportowego, jednak w podświadomości wielu wojskowych oraz ludzi związanych z wojskiem pokutuje stare, utrwalone w czasach zimnowojennych, nazewnictwo sprzętu samochodowego. Niestety, aby iść z postępem należy nauczyć się nowej terminologii i właściwie ją stosować