F/A-18 Super Hornet Block III nadchodzi

 

 

 

Na początek przypomnijmy podstawowe fakty, daty i dotychczasowe warianty F/A-18E/F. Prototyp został oblatany 29 listopada 1995 r. Produkcja seryjna ruszyła dwa lata później, zaś pierwsze samoloty weszły do uzbrojenia US Navy w 1999 r. Pierwszym wariantem był Super Hornet Block I, którego wyposażenie i awionika były bardzo zbliżone do „klasycznych” Hornetów F/A-18C/D. Taki sam był radar AN/APG-73, a zmiany objęły głównie wyposażenie kabin – m.in. zastosowano większe kolorowe monitory wielofunkcyjne. Block I był jednak wariantem „przejściowym”, stąd zupełnie nowe wyposażenie oraz zmiany w strukturze płatowca zastosowano w wersji Block II, której pierwszy egzemplarz rozpoczął próby jesienią 2003 r. Główną zmianą było zastosowanie nowej stacji radiolokacyjnej Raytheon AN/APG-79 z anteną aktywną AESA (jednak z powodu przedłużających się prób AN/APG-79, pierwsze 135 maszyn tej wersji dostarczono z radarem AN/APG-73, zostaną one zmodyfikowane w trakcie eksploatacji). Aby pomieścić radar i jego system chłodzenia, struktura wewnętrzna przedniej części kadłuba została przeprojektowana i „odchudzona”. Innymi zmianami zastosowanymi w Block II były: ulepszona stacja zakłóceń AN/ALQ-214, nowe pułapki holowane AN/ALE-55 oraz celownik nahełmowy JHMCS. Jednak nie był to koniec zmian; wiosną 2007 r. Boeing i US Navy opracowały kolejną konfigurację maszyny, zwaną roboczo Block II+ lub Ultra Hornet (samoloty począwszy od 30. partii produkcyjnej). W tym podwariancie zastosowano nową sieć światłowodową łączącą elementy awioniki, nowy komputer misji - dwukrotnie szybszy od poprzedniego i mający znacznie większą pamięć. Analogowy rejestrator danych z kabiny samolotu (zobrazowanie HUD i monitorów wielofunkcyjnych) został wymieniony na cyfrowy rejestrator, gromadzący dane pochodzące z systemów rozpoznawczych (stacja radiolokacyjna, zasobnik celowniczy lub rozpoznawczy itp.) i przesyłający je do innych „uczestników” pola walki (samoloty i śmigłowce bojowe, rozpoznawcze, stacje naziemne, itp.). Aby przesył danych był szybki i niezawodny, planowane jest zastosowanie nowego szerokopasmowego łącza opartego o internetowy protokół wymiany informacji, pozwalającego na transmisję głosu i video oraz nowego systemu łączności satelitarnej. Początek opracowania pierwszego z wymienionych systemów planowany jest na rok budżetowy 2010, drugiego – dwa lata później. System nawigacyjny Block II+ również został zmodernizowany. Dotychczasowe dwa urządzenia – platforma bezwładnościowa (pobierająca dane referencyjne z głównego systemu nawigacyjnego lotniskowca) oraz odbiornik GPS zostały zintegrowane w jeden znacznie dokładniejszy system.