CZ_83
Wojciech Weiler
CZ 83
Czechosłowacja była jedynym lub jednym z nielicznych krajów-satelitów ZSRR, gdzie zachowano tradycyjny tam, przedwojenny jeszcze podział broni krótkiej na wojskową (vz.52 na nabój 7,62 mm x 25 – STZRAŁ 2/04) oraz policyjną (vz.50 i vz.70 na nabój 7,65 mm x 17SR). Czas na ujednolicenie i odświeżenie przestarzałego uzbrojenia CSRS (przy zachowaniu możliwości rozdziału kalibrów i amunicji) nadszedł wraz z projektem pt. „Nowy pistolet kalibru 7,65 mm z możliwością modyfi kacji na nabój 9 mm Makarow, 9 mm Police i 9 mm Browning krótki”, później rozw? anym także i w armii pod kryptonimem „Kosa-P”. Wynikiem były narodziny pistoletów CZ 83 i jego wojskowej wersji Pi vz.82.
Pistolet samopowtarzalny działający na zasadzie wykorzystania energii swobodnego zamka. Poligonalna lub klasycznie bruzdowana połączona jest ze szkieletem na wcisk i ustalona poprzecznym kołkiem. Mechanizm spustowy SA/DA, mechanizm uderzeniowy typu kurkowego, z przerzutowym kurkiem zewnętrznym i przerzutową iglicą w trzonie zamka. Śrubowa sprężyna uderzeniowa nawleczona na długą żerdź i umieszczona w chwycie broni. Zewnętrzna powierzchnia lufy służy jednocześnie jako żerdź sprężyny powrotnej i jako przednia prowadnica zamka; z tyłu jest on prowadzony na szkielecie. Obustronny, nastawny bezpiecznik zewnętrzny blokuje napięty kurek i zamek. Celownik przesuwany w płaszczyźnie poziomej. Magazynek pudełkowy, dwurzędowy, o pojemności 15 lub 12 nabojów – w zależności od kalibru. Pistolet wykonany w całości ze stali (za wyjątkiem plastikowych okładzin chwytu przykręcanych do szkieletu śrubami), dostępny w wykończeniu oksydowanym, niklowanym i lakierowanym.
Pełna wersja artykułu w magazynie Strzał 10/2008