Aktualności

Dzisiaj o godzinie 1.57 w nocy we wsi Sakówko pod Pasłękiem rozbił się polski samolot MiG-29 należący do  22. BLT w Malborku. Pilot mimo katapultowania nie przeżył. Został znaleziony martwy w odległości 200 metrów od samolotu.
Tragicznie zmarły pilot posiadał 850 godzin wylatanych w powietrzu, w tym ponad 600 godzin na MiG-29, na których pełnił dyżury bojowe. Wielokrotnie brał udział w krajowych i międzynarodowych ćwiczeniach, otrzymując m.in. tytuł Pilota Roku 22. BLT. Zostawił żonę i dwójkę małych dzieci.
Utraconą maszyną jest samolot o numerze taktycznym 4103, który został pozyskany w 2003 roku z Niemiec. Wrak leżący w odległości około pół kilometra od zabudowań mieszkalnych ma całkowicie zniszczoną przednią część kadłuba wraz z kabiną pilota oraz wypalony rejon centropłata.

Okoliczności katastrofy bada Komisja Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego. Podjęto również decyzję o wstrzymaniu lotów wszystkich polskich MiG-ów-29 do czasu pierwszych ustaleń.

Obecnie w służbie Sił Powietrznych RP pozostaje 29 egzemplarzy samolotów MiG-29. 

Tekst: Marcin Strembski

foto: Radomil

Dowództwo amerykańskiego Korpusu Piechoty Morskiej USMC (United States Marine Corps) poinformowało, że w konkursie na nowy kołowy amfibijny wóz bojowy ACV (Amphibious Combat Vehicle) wybrało propozycję pojazdu koncernu BAE Systems, współpracującego z firmą Iveco Defence Vehicles. 19 czerwca br. podpisano kontrakt z BAE Systems na dostawę USMC 30 pojazdów w ramach pierwszej fazy programu – ACV 1.1. Wartość umowy to 198 mln USD, a wszystkie zamówione maszyny mają być dostarczone do 30 września 2019 roku. Pojazdy posłużą do kompleksowych prób realizowanych pod nadzorem dowództwa USMC. W przyszłym roku finansowym, tj. FY2019 (Fiscal Year 2019), planowane jest zamówienie kolejnych 30 pojazdów ACV fazy wdrożeniowej, a produkcja wielkoseryjna powinna rozpocząć się w roku finansowym FY2020. Montaż pojazdów ma odbywać się w amerykańskich zakładach koncernu BAE Systems.

Wybrany pojazd powstał na bazie pływającego transportera opancerzonego VBA, który z kolei stanowi zmodyfikowany wariant wozu SuperAV w układzie jezdnym 8x8, opracowanego przez Iveco Defence Vehicles przy współpracy BAE Systems. Pojazd SuperAV powstał w latach 2007-2008, w ramach własnego programu badawczo-rozwojowego włoskiej firmy i został po raz pierwszy zaprezentowany w 2009 roku.

Amerykańska agencja do spraw współpracy obronnej DSCA (Defense Security Cooperation Agency) ujawniła 12 czerwca br., że przekazała Kongresowi Stanów Zjednoczonych informację o zgodzie na sprzedaż Indiom kolejnej partii sześciu śmigłowców bojowych AH-64E Apache Guardian w ramach procedury FMS (Foreign Military Sales (FMS). Maksymalna wartość umowy może wynieść 930 mln USD. Schemat zakupu ma formę „mieszaną”, ponieważ śmigłowce zostaną zakupione przez Indie w ramach procedury DCS (Direct Commercial Sales) bezpośrednio u producenta, tj. Boeing Defense, Space and Security, a wyposażenie oraz uzbrojenie – u administracji amerykańskiej w ramach procedury FMS.

Zgodnie z informacją DSCA z 12 czerwca br. zamówienie obejmuje sześć śmigłowców AH-64E Apache Guardian, 14 silników General Electric T700-GE-701D, cztery radiolokatory Northrop Grumman AN/APG-78 Longbow, 14 systemów nawigacji EGI (Embedded GPS Inertial), siedem zestawów systemu obserwacyjno-celowniczych Lockheed Martin MTADS-PNVS (Modernized Target Acquisition Designation Sight/Pilot Night Vision Sensor), 180 pocisków rakietowych Lockheed Martin AGM-114L-3 Hellfire II, 90 pocisków AGM-114R-3 Hellfire II oraz 200 pocisków Raytheon FIM-92H Stinger w wersji "powietrze-powietrze".

4 czerwca br. w Wiedniu odbył się pokaz najnowszej wersji kołowego transportera opancerzonego Pandur Evolution (EVO) 6x6. Nowy wariant wozu Pandur 6x6 został opracowany przez austriacki podmiot GDELS-Steyr (General Dynamics European Land Systems – Steyr-Daimler-Puch Spezialfahrzeug GmbH), spółkę zależną koncernu General Dynamics.

Pandur EVO 6x6 powstał na zamówienie ministerstwa obrony Austrii, które podpisało w grudniu 2016 roku z firmą GDELS-Steyr umowę na rozwój nowej wersji pojazdu, jego badania oraz dostawę 34 maszyn Pandur EVO. Pojazd jest zmodernizowanym wariantem Pandura 6x6 ze zwiększoną z 13,5 tony do 15 ton dopuszczalną masą całkowitą. Zwiększenie masy jest związane m.in. z zamontowaniem dodatkowych paneli pancerza pasywnego na wszystkich poza stropową płytach kadłuba zasadniczego. Wzmocniono zawieszenie i zastosowano mocniejszy silnik Steyr V6-12C o mocy 335 kW (455 KM). Załoga Pandura EVO liczy trzech ludzi, pojazd może przewozić do 12 żołnierzy w przedziale desantowym. Maszyna musi być wyposażona w zdalnie sterowane stanowisko strzeleckie ESL Advanced Information Technology (Elbit Systems) WS4 Panther z wielkokalibrowym karabinem maszynowym M2HB kalibru 12,7-mm i karabinem maszynowym MG74 kalibru 7,62 mm. Systemy komunikacji Pandur EVO będą dostarczane przez izraelską firmę Tadiran i obejmą radiostacje CNR-9000 i PNR-500AT, pojazd został także wyposażony w zestaw kamer zewnętrznych z monitorami w przedziale roboczym.

Eurosatory to międzynarodowa wystawa przemysłu obronnego i bezpieczeństwa organizowana co dwa lata we Francji. Wydarzenie to zostało stworzone w swojej oryginalnej formie w 1967 roku i od tamtej pory nieustannie się rozwija, a liczba jego uczestników (zarówno zwiedzających, jak i wystawców) stale wzrasta.

W trakcie trwania Eurosatory można zobaczyć nie tylko końcowe produkty przemysłu obronnego, ale także komponenty wykorzystywane do ich produkcji; prezentowane są kompleksowe oferty związane z przemysłem obronnym i bezpieczeństwem - od podstawowych części aż po gotowe produkty i systemy operacyjne. Międzynarodowa wystawa Eurosatory umożliwia nie tylko statyczną prezentacją sprzętu, systemów broni i technologii, ale także ich prezentację na żywo. Jest to znakomite miejsce, w którym wystawcy mogą promować swoje produkty i gdzie odwiedzający mogą zapoznać się z aktualnymi trendami i najnowszymi zmianami w branży zbrojeniowej.

25 maja br. w Stoczni Przybałtyckiej „Jantar” (ros. Прибалтийский судостроительный завод «Янтарь») wchodzącej w skład spółki Zjednoczona Korporacja Stoczniowa (ros. АО Объединённая судостроительная корпорация) w Kaliningradzie odbyła się ceremonia „wodowania” dużego okrętu desantowego „Piotr Morgunow” projektu 11711. Samo „wodowanie” odbyło się poprzez wprowadzenie jednostki do pływającego suchego doku numer PD-8, który następnie został napełniony wodą.

„Piotr Morgunow” jest drugim okrętem desantowym projektu 11711. Budowę pierwszej jednostki tego projektu, prototypowego „Iwan Gren” (numer stoczniowy 01301), rozpoczęto jeszcze w 2004 roku, na mocy umowy z 1 kwietnia 2004 roku pomiędzy ministerstwem obrony Rosji a stocznią „Jantar” (kontrakt zawierał także klauzulę o możliwości budowy drugiego okrętu). Początkowo planowano, że „Iwan Grien” będzie pierwszym z pięciu lub sześciu jednostek tego typu dla marynarki wojennej Rosji. Położenie stępki nastąpiło jeszcze w tym samym roku. Zgodnie z harmonogramem okręt powinien być przekazany do eksploatacji w 2008 roku, jednak dopiero w tym roku rozpoczęto faktycznie budowę. Była ona dwukrotnie wstrzymywana i jednostka została zwodowana dopiero w 2012 roku. W maju br. „Iwan Grien” nadal znajduje się na etapie państwowych prób zdawczo-odbiorczych – do końca 2018 roku ma wejść do linii.

16 maja br. francuski koncern Nexter Systems przedsatwił pierwszy prototyp kołowego wozu bojowego Engin Blindé de Reconnaissance et de Combat (EBRC) Jaguar w układzie jezdnym 6x6. Jaguar powstaje w ramach programu pojazdów nowej generacji dla francuskich sił zbrojnych kryptonim Scorpion (Synergie du contact renforcée par la polyvalence et l'infovalorisation). Oficjalna francuska nomenklatura klasyfikuje pojazd jako “wóz rozpoznawczo-bojowy”. Jaguar ma być następcą pojazdów AMX-10RC i ERC-90S w pododdziałach kawalerii i rozpoznawczych, a także wozów przeciwpancernych VCAC Meрhisto na podwoziu transportera VAB.

Opracowanie wozu Jaguar w ramach programu Scorpion rozpoczęto w 2014 roku w ramach konsorcjum francuskich podmiotów w składzie Nexter Systems, Thales Group i Renault Trucks Defense. W br. dwa pierwsze prototypy w docelowej konfiguracji mają przejść próby kwalifikacyjne, a dostawy maszyn EBRC Jaguar powinny rozpocząć się w 2020 lub 2021 roku. Francuskie ministerstwo obrony planowało pozyskanie 248 sztuk EBRC Jaguar, jednakże w opublikowanym w br. wieloletnim planie zakupów uzbrojenia na lata 2019-2025 przewidziano zakup do 300 pojazdów Jaguar, z terminami dostaw od 2030 roku, z tego 110 sztuk do 2025 roku. 

Nakładem wydawnictwa Replika z Zakrzewa ukazały się wspomnienia Eino Luukkanena zatytułowane Myśliwce nad Finlandią, które uznawane są za klasykę wspomnień lotników walczących w trakcie II wojny światowej, jako że spisane zostały przez pilota, dokonania którego przebiły osiągnięcia niemal wszytskich pilotów walczących po alianckiej stronie.

Major Eino Luukkanen, as z 56 zwycięstwami powietrznymi osiągniętymi w trakcie 441 lotów bojowych, był trzecim pod względem liczby osiągniętych zestrzeleń pilotem myśliwskim Suomen ilmavoimat. Swoje sukcesy odnotował na trzech samolotach myśliwskich, będących symbolami kolejnych etapów rozwoju fińskiego lotnictwa myśliwskiego w czasie II wojnie światowej. Służąc w dywizjonie Lentolaivue 24 w trakcie wojny zimowej odniósł na holenderskim Fokkerze D. XXI 2 ½ zwycięstwa, a po przezbrojeniu jednostki w amerykańskie Brewstery 229 odnotował podczas wojny kontynuacyjnej kolejne 14 ½ zestrzeleń odniesionych w latach 1941-1942. W listopadzie 1942 roku Luukkanen przejął dowództwo dywizjonu myśliwsko-rozpoznawczego LLv 30 latającego na Fokkerach D.XXI z amerykańskimi silnikami Twin Wasp Junior oraz zdobycznych Polikarpowach I-153. Z kolei w marcu 1943 roku objął dowództwo nowo sformowanego dywizjonu Lentolaivue 34, który został wyposażony w niemieckie Messerschmitty Bf 109G, do czasu zawieszenia broni we wrześniu 1944 roku odnosząc 345 (w tym 270 potwierdzonych) zestrzeleń, spośród których dziełem Luukkanena było 39 strąceń, w większości odniesionych podczas sowieckiej ofensywy w ostatnich tygodni wojny z Finlandią.

Inspektorat Uzbrojenia MON w dniu 9 maja br. opublikował zaproszenie do udziału w postępo­wa­niu przetargowym dotyczącym wyboru podmiotu, który ma zrealizować etap projektowania i rozwoju (PiR) dotyczący kołowego pojazdu minowania narzutowego (PMN) kryptonim Baobab-K.

To kolejna próba realizacji projektu, który ma zakończyć się wprowadzeniem do pododdziałów inżynieryjnych brygad zmechanizowanych nowoczesnego systemu minowania narzutowego przeznaczonego do stawiania min przeciwpancernych MN-123. Ocenia się, że zapotrzebowanie na PMN Baobab-K w wersji kołowej wynieść może 15-20 sztuk. Pierwszy prototyp (demonstrator) PMN, w pierwotnej konfiguracji, na podwoziu samochodu Jelcz P662D.43 6x6, zbudowany przez konsorcjum Huty Stalowa Wola S.A., Bydgoskich Zakładów Elektromechanicznych Belma S.A., Jelcz sp. z o.o., WB Electronics S.A., Arex sp. z o.o. oraz Wojskowego Instytutu Techniki Inżynieryjnej, był prezentowany m.in. na Międzynarodowym Salonie Przemysłu Obronnego w 2012 roku. W 2014 roku Inspektorat Uzbrojenia MON podpisał umowę na realizację pracy rozwojowej dotyczącej PMN Baobab-K przez konsorcjum.